Ақ қарыңды сағындың ба, қара жер

Ақ қарыңды сағындың ба, қара жер,
Өткен күнге жете алмай өкiнiп.
Аяп сенi ағаш дедi:
“Ала бер,
Мамығым – қар”
...Қона алмады...
... Өтiрiк...
Ол алдады ұсынып көп ұлпаны,
Тұрақсыздар
арман жырын төкпедi.
Көрiнедi бұйра-бұйра бұлт, әнi,
Олардан да әлде қайыр жоқ па едi?!
Шашын жайып аспан сақ-сақ күледi,
Ақ қар емес, тамшыларын лақтырып.
Лайсаң кешiп менiң тәнiм жүр едi,
Өңсiз жаңбыр арсында бақ құрып.
Түссiзденiп барамын ба, Жер – Ана?
Қар сияқты ақ едiм ғой (сұрағым)
Ақ мамықты қашты тағы жел ала,
Дәл мен сынды таппады ол тұрағын...

---