Өз-өзіммен күні бойы егесем
- 0
- 0
Өз-өзіммен күні бойы егесем,
Іште – дауыл, сыртта көктем демесең.
Тыныш жатқан жүрегімді тулатып,
Сабырымды ұрлап кеттің неге сен?
Шимайланған алақан
Шимайланған алақан – шиыр-шиыр жолдарым,Бақытым деп күтіп ем, сен де бақыт болмадың.
Жанардағы бір сезім жылай-жылай суалып,
Көрмейсің бе көңілім бірте-бірте солғанын.
Тағы алдымда шұбылып тарам-тарам жол жатыр,
Ұстай алмай үмітті қарманады қол да құр.
Жетегіңе ілессем, түнекке енбес деп едім,
Күздің басып тұманы, адастырды ол да ақыр.
Жасқа толы жүректің ішінде Жан тұншығып,
Батып кетіп барады, көзім отыр мұң сығып.
Тұманын-ай даланың, тұманын-ай сананың,
Қуантады қай күні көкжиектен Күн шығып.
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Мен күлуді доғардым
- 0
- 0
Мен күлуді доғардым,
Мұздай боп ернім тоңған ем.
Бір үміт тағы жоғалды,
Бір өлең артық болғанмен.
Сізден хабар үзілді
- 0
- 0
Сізден хабар үзілді...
Кеше көктем тарту еткен
Үмітімді күз ілді.
Өзіңізсіз өтіп жатқан
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі