Өлең, жыр, ақындар

Шимайланған алақан

  • 04.03.2021
  • 0
  • 0
  • 439
Шимайланған алақан – шиыр-шиыр жолдарым,
Бақытым деп күтіп ем, сен де бақыт болмадың.
Жанардағы бір сезім жылай-жылай суалып,
Көрмейсің бе көңілім бірте-бірте солғанын.
Тағы алдымда шұбылып тарам-тарам жол жатыр,
Ұстай алмай үмітті қарманады қол да құр.
Жетегіңе ілессем, түнекке енбес деп едім,
Күздің басып тұманы, адастырды ол да ақыр.
Жасқа толы жүректің ішінде Жан тұншығып,
Батып кетіп барады, көзім отыр мұң сығып.
Тұманын-ай даланың, тұманын-ай сананың,
Қуантады қай күні көкжиектен Күн шығып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тағы да мұңымды төгемін

  • 0
  • 0

Тағы да мұңымды төгемін.
Не үшін жылаймын?
Білмеймін себебін.
Еңсемді езгенде өксіктің салмағы

Толық

Амансың ба, қалай, – деп, – көңiл-күйiң?

  • 0
  • 0

“Амансың ба, қалай, – деп, – көңiл-күйiң?”
Сұрамады сүйгенiм... жыр көшедi.
Қоңыр күздей киiп ап қоңыр киiм,
Кезiп келем жабырқау сұр көшенi.

Толық

Құралайдың салқыны

  • 0
  • 0

Қиялымда жүрем енді тербетіп,
Жүрек жатыр ақ жауынын селдетіп.
Аспанның да түнеріп тұр қабағы,
Астана да суық тартты сен кетіп.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар