Өлең, жыр, ақындар

Біреу келіп жүрегімді қанжарлап

  • 10.03.2021
  • 0
  • 0
  • 542
Біреу келіп жүрегімді қанжарлап,
Сорғалайды сорым қайнап қан қарға ақ.
Көп ит қуған киіктей боп ентігіп,
Қарғитындай қал кешемін жардан нақ...
Сондай сәтте сыбырлайды періште,
Қайтарады кеткен ойды теріске.
Аямайтын пенделер бар ешкімді,
Жүректерін айналдырған берішке.
Қысымында қалған кезде көкбеттің,
Көз алдыма көктемімді көлбеттің.
Ақ періштем, өлең болып сен келдің,
Тік көтеріп рухымды өрлеттің.
О, ару жыр, сен болмасаң тозамын,
Тұнығыңа жудым жүрек тозаңын.
Шымыр-шымыр... бойым нұрға балқыды,
Дәл бабында қалықтады өз әнім.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тозақтың елестейді ұшқындары

  • 0
  • 0

Өліммен бітер болса қасіретің,
Сүйектен сыпырылып жасық етің.
Қажеті қанша дейсің қорқыныштың,
Аузыңа құйылса да тасып өтің...

Толық

Пәктіктің танып білмей биіктігін

  • 0
  • 0

Пәктіктің танып білмей биіктігін,
Дүміне табынады иықтының.
Жіберер арсыздыққа айырбастап,
Құшағын оттай болған сүйктінің.

Толық

Жердің құрты – пенделердің бірімін

  • 0
  • 0

Жердің құрты – пенделердің бірімін,
Күндерімнің бірі кірбең, бірі мұң.
Мөлдірімді сыйлайыншы дегенше,
Шашады олар басыма кеп іріңін...

Толық

Қарап көріңіз