Өлең, жыр, ақындар

Біреу келіп жүрегімді қанжарлап

  • 10.03.2021
  • 0
  • 0
  • 473
Біреу келіп жүрегімді қанжарлап,
Сорғалайды сорым қайнап қан қарға ақ.
Көп ит қуған киіктей боп ентігіп,
Қарғитындай қал кешемін жардан нақ...
Сондай сәтте сыбырлайды періште,
Қайтарады кеткен ойды теріске.
Аямайтын пенделер бар ешкімді,
Жүректерін айналдырған берішке.
Қысымында қалған кезде көкбеттің,
Көз алдыма көктемімді көлбеттің.
Ақ періштем, өлең болып сен келдің,
Тік көтеріп рухымды өрлеттің.
О, ару жыр, сен болмасаң тозамын,
Тұнығыңа жудым жүрек тозаңын.
Шымыр-шымыр... бойым нұрға балқыды,
Дәл бабында қалықтады өз әнім.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мазасыз минуттарым сырғанауда

  • 0
  • 0

Мазасыз минуттарым сырғанауда,
Сынап – күн, бұлаң қағып шырғалауда.
Жүрекке иманымды жинамасам,
Жолымнан әзір тұрар бұрмалауға.

Толық

Жұбану

  • 0
  • 0

Ертең деген – беймәлім бір сырлы күн,
Алла алдында, айта алмаймын күн бұрын.
Үміт, күдік арбауында алданып,
Міне, енді, қырыққа да сырғыдым...

Толық

Жүрек

  • 0
  • 0

Төбедегі жарық Күн –
Қуат көзі халықтың.
Ақ бетіңді бұлт басса,
Бағы тайған ғарыппын.

Толық

Қарап көріңіз