Өлең, жыр, ақындар

Бұл фәнидің түңіліп көжесінен

  • 15.04.2021
  • 0
  • 0
  • 441
Бұл фәнидің түңіліп көжесінен,
Шарап іштім әкеліп көзесімен.
Өлең да мас, мен де мас, би биледік,
Жарық дүние айрылып өз өсінен.
Сырдың суы келмеді сирағымнан,
Басыртқы жеп жырымның құймағынан.
Естен шықты бәрі де, бәрі, бәрі,
Өлтіруге ақынды қимады лаң.
Лапылдадым іштегі шерді төгіп,
Ата-баба әруағы келді көріп.
Жүрегімді үстелге қойып тұрып,
Жан-жағынан аямай пергіледік.
Ой салды ма жасаған лаңы көп,
Бізге қояр жүректің сұрағы жоқ.
Жуып-шайып сол күні бар күнәсін,
Қаны ағып, солқылдап жылады кеп...
Мен фәнидің түңіліп көжесінен,
Алып келдім шарапты көзесімен.
Ет жүрек те мас болды бір кездері
Тайып кеткен жаңылып өз есінен.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Әкелер-ай болашақты аңсаған

  • 1
  • 0

Әкелер-ай болашақты аңсаған,
Перзент үшін тіршілікте шаршаған.
Есейгенде кештеу біліп қадірін,
Әкесіне жете алмай жүр қанша адам?!

Толық

Алпыс жыланның терісін

  • 0
  • 0

Алпыс жыланның терісін,
Қулық қылған мен едім,
Жетпіс жыланның терісін,
Сулық қылған мен едім.

Толық

Кендебайға

  • 0
  • 0

Қайран өлең қасқырдың өтін ішті,
Өлеңімнен қалғанын жетім ішті.
Өлең өліп барады өлкемдегі,
«Бұлқынғанмен бұза алмай бекіністі».

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар