Өлең, жыр, ақындар

Ақ шағалам

  • 02.05.2021
  • 0
  • 0
  • 544
Ақ шағалам!
өзің барда болып па ем басқаға алаң,
Өзің барда, апыр-ау, көзге іліп пе ем,
аяғымның астында жатса ғалам!
Теңіз едім —
сен барда —
айдыны кең,
тартылуды біліп ем қай күні мен,
Жайбарақат жайылып жатпаушы ма ем
маужыраған даладай май гүлімен.
Өзің барда — сарыны бөлек ескен,
сарқылуды білмейтін көл емес пе ем.
Жатпаушы ма ем, жарқылдап сен жүргенде,
жалғаныңның жартысын елеместен.
Құшағыңды дауылға, жауынға ашып,
күзде қайтып кетіп ең тауыңды асып.
Қалып қойдың, апыр-ау, қай жақтарда
Қай жақтардың көліне бауыр басып?!
Біле де алмай болғанын нелер бөгет,
көктем сайын көңіл де елеңдемек.
Омырауы жарқылдап Ақ шағалам,
Ақ шағалам қайта ұшып келер ме деп!..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Адам адам болғалы...

  • 0
  • 0

Адам адам болғалы келе жатыр алысып,
жүгірген аң, ұшқан құс — барлығымен жарысып,
ажырасып,
табысып,

Толық

Қалмапты бейнең есімде

  • 0
  • 0

Қалмапты бейнең есімде,
көгілдірмісің, ақпысың, —
айлы бір жаздың кешінде
айналып соқшы, бақ-құсым!

Толық

Жерді сат!

  • 0
  • 0

— Қарсымыз! — деп қаһармен айта алмасақ ел құсап,
өнбес дауды қуып та керегі не енді ұсақ,
керіп өңеш, кеңірдек жырта бермей, ағайын,
"қатын-бала қамы" деп,

Толық

Қарап көріңіз