Өлең, жыр, ақындар

Ағаш

  • 28.05.2021
  • 0
  • 0
  • 644
Маңайына ұнар бәлки, ұнамас,
күні жетсе — құлар бәлки, құламас,
жапан түзде
жапырағы жайқалып,
жалғыз өсіп тұрушы еді бір ағаш.
Туған жердің табан тіреп тасына
тұрушы еді бұлттан бойын асыра,
бір тоқтамай өте алмайтын көргендер,
құстар ұшып жете алмайтын басына.
Жауыныңа,
дауылыңа ырғалмай,
төңірегі шөп-шалаңға шырмалмай,
түз өтінде жапа-жалғыз маңқиып,
осы араның күзетінде тұрғандай,
қаншама жыл ұнап аспан,
ұнап тау,
тұрушы еді елден мойны жырақтау.
Көңіліне қарамады, тағдырдың,—
аралады, жаралады —
құлатты-ау!
Тірлігінде болмаса да бақталас,
құлағанды кімдер ғана таптамас.
Қыратқа да,
бұлаққа да қарамай,
құла дүзде құлап қана жатты ағаш...
Қызыл-жасыл қыз дүние жырақ қап,
қала берді қыр беткейді тұрақтап.
Қыран ұшып жете алмайтын басына
енді келіп, кім көрінген жүр-аттап! 



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жететіндей осы өлеңнің түбіне

  • 0
  • 0

Жететіндей осы өлеңнің түбіне,
неге сонша өліп-өштім бүліне?
Менен басқа ақын құрып қалып па,
азаптанып, арпалысқан күніге?

Толық

Үндемейсің...

  • 0
  • 0

Жоққа бола
тағы да ерегестік,
Енді
осылай ұлғая бере ме өштік?

Толық

Арғымақ күйші бала

  • 0
  • 0

Пай-пай, о-ой!...
Екпіні үйді жығып, жар құлатқан,
Селтиіп, соңындағы ел шанды қапқан,
Қарадай қалтырайды

Толық

Қарап көріңіз