Өлең, жыр, ақындар

Қарқаралы

  • 16.11.2020
  • 0
  • 0
  • 1094
Қарқаралы,
Қазылық,
Шөккен нарым,
Қара орманым – тау киген шекпен қалың.
Басыңнан бұлт кетпеді мен қайтейін,
Ойымда ойнақ салып от пен жалын.

Төбесі Қазылықтың мұнартады,
Тасы да тарғыл біткен, шұбар тағы.
Қарқаралы дегенде дәйім дайын,
Қияметтің құр кетпес қыл арқаны.

Кеуде кекке, жаным ал мұңға бөгіп,
Айқай салғым келеді шыңға келіп.
Сары уайым шәйірдің еншісінде,
Сары алтынын қу менен сұмға бөліп.

Қиял қанат не керек ұшпағасын?
Қияны ойлап сұңқардай сұстанасың.
Қасымның шерлі өлеңін оқи берем,
Мәдидің айта берем «Үш қарасын».

Қара бұлт желіні сыздап ыңыранып,
Мөңірейді шыңыңа шығып алып.
Бұлт астында бүркеніп ғұмыр кешкен,
Мінезіңнен айналдым Ұлы халық!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жиренсақал

  • 0
  • 0

Жиренсақал,
Жиегі жидек, дәмі бал,
Көліңді қосып ойласам,
Анамның көлдей қалы бар.

Толық

Ортаңа келгенді көрдім

  • 0
  • 0

Ортаңа келгенді көрдім,
Шібішін жетектеп,
Сілікпесі шығып жеткен-ді.
О, туған жер,

Толық

Кеудемізде қазақтың шері қалған

  • 0
  • 0

Кеудемізде қазақтың шері қалған,
Мені де арман арбаған, сені де арман.
Періште қып туып ең Қарқаралы,
Пенде қылып жіберді пері жалған.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер