Қыстың соңғы күнінде жазылған өлең
Ертең көктем —
көз алдымда нұр аппақ,
көктем неткен қуатты-ақ.
«Көктем» деген сөзден түскен сәулеге
жүрегiмнiң өзi жатыр шуақтап!
Қасат көк мұз жатсын мейлi көлiмде
аяз қысып бу боп ұшсын дедiм де,
бүртiк болып,
тамшы болып,
нұр болып
көктем ертең тиiстiдей келуге!
Көктем деген сөзден бәрi желiккен.
Желiккендi деме бiрақ ерiккен...
Шуақ түсiп көктеп бара жатады
ақ қағазда домаланған әрiп те.
Омырауды айқара ашып тастадым —
көктеп келе жатты көктем дастаны.
Ертең ерiп кететiндей мұз-қарым,
ертең құсқа толатындай аспаным.
Ақырғы рет көз сап шаңғы,
шанаға
асығады қарт та,
жас та, бала да.
Ертең көктем келедi ғой қалаға,
ертең көктем келедi ғой далаға.
Көктем менi,
Мен көктемдi бiлемiн,
көктем құсап көктесе екен тiлегiм.
Ертең көктем —
деген сөзден
елжiреп
майдай ерiп бара жатыр жүрегiм!
- Саиф Сараи
- Махмұд Қашқари
- Ахмет Байтұрсынұлы
- Әлихан Бөкейханов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі