Өлең, жыр, ақындар

Дот

  • 29.07.2021
  • 0
  • 0
  • 451
Бородино даласы!
Куәсі қырғын ойранның.
Шіркін жер – ана жарасы
Қанша екен, сірә, ойладым.
Топырақ обыр талғандай,
Қан төкпей ғасыр өтпеген.
Өмірде өші қалғандай,
Ойнаған адам отпенен.
Жұтарман аузы үңірейген
Үңгірді біреу «дот»,– деді.
Елестей берді үреймен
Зіркілдеп оның от демі.
Жер ана!
Онсыз тірлік жоқ,
Қадірлеу – адам парызы.
Парызды осы мынау дот
Ескертіп тұрған тәрізді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Үмітшіл көңілің

  • 0
  • 0

Үмітшіл көңілің
Ілгері қозғайды,
Өрбігіш арманың
Бітпейді, тозбайды.

Толық

Тайталас

  • 0
  • 0

Күні жоқ мені тағдыр жылатпаған,
Азсынсаң, Алатауды құлат маған.
Жарыла жаздап жүрсің келісе алмай
Қадамымменен алға бір аттаған.

Толық

Жұлдыз

  • 0
  • 0

Бөлме қапас.
Шықтым салқын аулаға.
Түн мұнарын серпіп, мені баураған.
Жарқырайды, жаудырайды бір жұлдыз

Толық

Қарап көріңіз