Өлең, жыр, ақындар

Дот

  • 29.07.2021
  • 0
  • 0
  • 373
Бородино даласы!
Куәсі қырғын ойранның.
Шіркін жер – ана жарасы
Қанша екен, сірә, ойладым.
Топырақ обыр талғандай,
Қан төкпей ғасыр өтпеген.
Өмірде өші қалғандай,
Ойнаған адам отпенен.
Жұтарман аузы үңірейген
Үңгірді біреу «дот»,– деді.
Елестей берді үреймен
Зіркілдеп оның от демі.
Жер ана!
Онсыз тірлік жоқ,
Қадірлеу – адам парызы.
Парызды осы мынау дот
Ескертіп тұрған тәрізді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қайтып көрер қақпанды қатты жауып

  • 0
  • 0

Қайтып көрер қақпанды қатты жауып,
Ертеңіңнен жөнелдің қылмай қауіп
Сезбедің-ау, сірә, сен кеткеніңді
Жүрегімнің есігін бірге жауып.

Толық

Бастау

  • 0
  • 0

Ана алдында асқар тау да аласа, —
Дөп айтылған сөз-ау барлап қараса.
Ақылынан бастау алып ананың
Отбасы орнап, жер бетіне тараса.

Толық

Зиялыға

  • 0
  • 0

Зілінен әзілі мол жеңіл назым,
Көңіліңнің қалдырмапты-ау маған жазын.
Томсарып, сәлемдеспей теріс айналдың
Жақ деген адалдыққа әділ қазым.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар