Өлең, жыр, ақындар

Дот

  • 29.07.2021
  • 0
  • 0
  • 332
Бородино даласы!
Куәсі қырғын ойранның.
Шіркін жер – ана жарасы
Қанша екен, сірә, ойладым.
Топырақ обыр талғандай,
Қан төкпей ғасыр өтпеген.
Өмірде өші қалғандай,
Ойнаған адам отпенен.
Жұтарман аузы үңірейген
Үңгірді біреу «дот»,– деді.
Елестей берді үреймен
Зіркілдеп оның от демі.
Жер ана!
Онсыз тірлік жоқ,
Қадірлеу – адам парызы.
Парызды осы мынау дот
Ескертіп тұрған тәрізді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Соңғы кездесу

  • 0
  • 0

Қайнары Карл
кең сарай
Журналистермен кездестік.
Ұғысып, ойлар тоғысып...

Толық

Қарызға...

  • 0
  • 0

Сұрадың, қарыз дедің,
Жәрдемді парыз дедім...
Ол сәтте мен ғажайып
Ақын ем, нағыз едім.

Толық

Жайлау

  • 0
  • 0

Жайлау!
Жалғыз ғана сөз,
Мағына қанша мұндағы!
Жаз болса жылдың төресі,

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер