Арнау

Армысың, ақын Бердақтың елі,
Әжнияз сүйіп жырлаған өлке!
Бозатау сынды гүлбақтың елі,
Қызыр кеп өлең сыйлаған өлке.
Өңіріне өнер сыймаған өлке.
Армысың, әсем Кегейлі жері,
Өзіңе елің теңейді нені.
Армысың ару аруана Әму,
Сылдырың сырға бөлейді мені,
Ағысың неткен көп ойлы еді...
Армысың, дарқан ақсақал дала.
Ақсақал дала – ғұлама дана,
Жаңылмас жағы екен жылнама,
Жылнама әсем төгер жыр ғана –
Өнерлі елдің ризығы дара.
Көкпек пен көкше сексеуіл өскен,
Боз дала боздап аңызақ ескен.
Бабалар кеше жүріп жол кешкен
Жоқ екен кене көңілден кешкен,
Жоқ екен ізі өмірден өшкен.
Қарақалпақтық жазушы, ақын,
Ұрпағы туыс, тетелес елдің,
Жаны да қаны, жүрегі жақын
Деп іздеп арнай аралай келдім,
Әріптестердің сәлемін бердім.
Арғымақ жырдың жалында өскен,
Қызымын қазақ елі ақын дескен.
Ән салсам, асқақ аспан тілдескен,
Ақша бұлт ауып орнынан көшкен,
Бұлбұл үн баурап дауысымнан өскен.
Бауырлар, сөйтіп аралай келдім,
Аспаныңа әнім тараған дедім.
Сөзі бар семсер ақиық кез боп,
Сайысына енер жарағай дедім,
Дауыл боп жырлар борағай дедім.

---