Он екі ару қаласы
- 0
- 0
Келтіріп көне күнді көз алдыңа
Саты үйлер сап түзеген өз алдына...
Готика, Ренессанс, Борокколар
Күмбірлеп жөнелді-ай кеп сөз алды да.
Уын төгіп тіліңнің
Уын төгіп тіліңнің,Қорламағың кім еді?
Қорғаның еткен іріңнің
Тегін жұрт түгел біледі.
Анасын теуіп ойнайды,
Көргенсіз бала деген бар.
Соның кебін кигенің
Емес пе шырақ, өзіне ар?
Ол да өзіңнің тарихың,
Өткенге, ұқсаң, осқырма!
Ортаңда отыр дұшпанын
Таба боп егес бос құрма.
Әуелде құдай жаратқан,
Құл емес оны адам қып.
Құл атын берген қорлағыш,
Жатып ішер надандық.
Кімнің де болса түп-тегі
Адамдығы танытар.
Хикметтерді не түрлі
Тек жүрегі ізгі жан ұғар.
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Жазғы кеште
- 0
- 0
Жанға аса жайлы жазғы бір кеште
Кергенім есте, сезгенім есте:
Жағасы құрақ айдынды көлден
Қоңырқай самал еседі төске.
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Расул
Мықты -
Алма
Керемет -
ҰЛЖАН
Өте керемет өлең
- Элиас Канетти
- Элиас Канетти
- Элиас Канетти
- Элиас Канетти
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі