Өлең, жыр, ақындар

Қаратау

  • 10.08.2021
  • 0
  • 0
  • 866
О, Қаратау! Бұлдыр-бұлдыр, бұлыңғыр,
Ойым – ақшам, кеудемде ауыр іңір жүр.
Тас көтеріп тамыр жеген түсіме,
Бабаларым ауық-ауық кіріп жүр.
Қоғамыма көңіл қалды өкпелеп,
Шөп күркемді тіктім саған шеткерек.
Пенделердің пейілінен түңілгем,
Маған анау тобырлардан жоқ көмек.
Күздің айы сыңсығанда құс үні,
Қалтыратып қарашаның үсігі.
О, Қаратау! Саған сүйеп басымды,
Есіме алам баяғы ауыл түтінін...
Ауыл қалған, алақаны апамның,
Еске түссе еңсемді ауыр басар мұң.
О, Қаратау! жан жарасын жанымның,
Сенің жақпар жартасыңа қашармын.
Селеу қырдың селтеңдейді ақ шашы,
Күрсінеді күннің көзін тат басып.
Мен түсімде сенде жүрем ғасырдың,
Ортасынан ақ боранын ап қашып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аңсар

  • 0
  • 0

Жыр жазып отырам кейде,
Мәңгілік махаббат жайлы.
Қобыздың тілінде сөйлер,
Көкжал жанарындағы қайғы.

Толық

Кертолғау

  • 0
  • 0

Мәңгілік тоқтап қалған
уақыттың демін сезіну –
Қаншалық азап болса да,
Керемет, ғажап!..

Толық

Күз

  • 0
  • 0

Сұрғылт аспанның құрсағын
қақ жарып шұбырған керуен,
Тоқтап қалған сағаттың
ауыр үнсіздігін есіме салып...

Толық

Қарап көріңіз