Өлең, жыр, ақындар

Өліара

  • 10.08.2021
  • 0
  • 0
  • 357
Күн күліп саумал сәулесін,
Ғаламға мынау шашады.
Қысқарып жансыз көлеңке,
Таусылып тауға қашады.
Шаншып ап таулар тұманды,
Бүк түсіп ұйқы құшады.
Сыңсытып баяу бір әнді,
Мамырлап құстар ұшады.
Дірілдеп нәзік тал басы,
Мейірге шомып ып-ыстық.
Жаңбырдан соңғы аз ғана,
Дәриға-ай, бейғам тыныштық.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Құлагер – ғұмыр

  • 0
  • 0

«Хұсни ғаламның құс жетпес...» қиыры,
Күңіренген көкжалдың көксеген үйірі…
Бөрілі байрағы желбіреп жол алды,
Оғлан ұланы Тәңірге сиынып.

Толық

Боздақ

  • 0
  • 0

Жолға қарап жоқ іздеп
жанарынан жас ағар,
Көкірегіне шер қатқан ата менен апа бар.
Қан мен жасы көк мұздың

Толық

Бесік

  • 0
  • 0

«Кім екен?» – деп сұраса ақын деген,
«Жауап таппай қиналған
пақыр», – дер ем...
Кім екенін көреді-ау бір күндері,

Толық

Қарап көріңіз