Өлең, жыр, ақындар

Жылама

  • 16.08.2021
  • 0
  • 0
  • 475
Жаздың таңы жаманатын әкелді,
Бір жүректі тоқтатуды ұйғарып.
Жылап тұрдым, шығарып сап әкемді,
«Жылама» деп кете барды қиналып.
Жылап тұрдым, тоғыздағы бала едім,
«Жазылады» деді көрші ағалар.
Ешкім таппай науқасының дәл емін,
Ажал келді, оған қандай бар амал?
Адам күні айықпайтын нала екен,
Бұл қайғыңа сірі жер де, сірі көк.
Кетерінде «қош» деді мен жан әкем,
Көз алдына жылап тұрған ұлы кеп?
Көз алдына келіп қара баласы,
Жұбатқысы келіп, мүмкін, талпынды.
Жасқа толып кеткен болар шарасы,
Жаны сонда жылап, мүмкін, шарқ ұрды.
Әкем кетті, жыл артынан жыл өтті,
Тіршілігін қаузамай ма тірі адам?
Бірақ сонда қозғап кеткен жүректі,
Баяғы мұң көкірегімде жүр аман.
Үмітпенен деп «биікке жетермін»,
Ұмтыламын, сындар неткен көп еді...
Дағдарғанда, көз алдыма әкемнің,
«Жылама» деп қиналғаны келеді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көлсай

  • 0
  • 0

Асқар тау аймаласып ерке күнмен,
Айнала сыбырлайды ертегi-үнмен.
Бұлттары еркiн қалқып, шудаланып,
Төменде аспан жатыр төңкерiлген.

Толық

Өмірге мынау жай келмей, тамсана келгін

  • 0
  • 0

Өмірге мынау жай келмей, тамсана келгін,
Байыз таппайды-ау бақытты аңсаған көңлің.
Ерлігі дұрыс бағасын ала алмай, бекер,
Қалды екен сайда қу басы қаншама ердің...

Толық

Өмiрдi сүю

  • 0
  • 0

«Құшсам» деген ғажап, үлде-бүлде нұр,
Көкiрегiмде баяғы арман бiрге жүр.
Қапылыста қағып қалды қылтамнан,
Қиқаң ете қалып едiм...

Толық

Қарап көріңіз