Өлең, жыр, ақындар

Жылама

  • 16.08.2021
  • 0
  • 0
  • 481
Жаздың таңы жаманатын әкелді,
Бір жүректі тоқтатуды ұйғарып.
Жылап тұрдым, шығарып сап әкемді,
«Жылама» деп кете барды қиналып.
Жылап тұрдым, тоғыздағы бала едім,
«Жазылады» деді көрші ағалар.
Ешкім таппай науқасының дәл емін,
Ажал келді, оған қандай бар амал?
Адам күні айықпайтын нала екен,
Бұл қайғыңа сірі жер де, сірі көк.
Кетерінде «қош» деді мен жан әкем,
Көз алдына жылап тұрған ұлы кеп?
Көз алдына келіп қара баласы,
Жұбатқысы келіп, мүмкін, талпынды.
Жасқа толып кеткен болар шарасы,
Жаны сонда жылап, мүмкін, шарқ ұрды.
Әкем кетті, жыл артынан жыл өтті,
Тіршілігін қаузамай ма тірі адам?
Бірақ сонда қозғап кеткен жүректі,
Баяғы мұң көкірегімде жүр аман.
Үмітпенен деп «биікке жетермін»,
Ұмтыламын, сындар неткен көп еді...
Дағдарғанда, көз алдыма әкемнің,
«Жылама» деп қиналғаны келеді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жазған-ай, осы күйден арылмадым

  • 0
  • 0

Жазған-ай, осы күйден арылмадым,
Неге мен сөнер жерде жағылғамын?
Жатырқап отырысым мынау ендi,
Әлемдi, дүниенi...

Толық

Көңлiмде күн батып, кеш кiрдi

  • 0
  • 0

Көңлiмде күн батып, кеш кiрдi,
Тәттi мұң тербесiн.
Жабықсын...
... Ар жақтан дауысың естiлдi,

Толық

Ығы-жығы көліктер

  • 0
  • 0

Ығы-жығы көліктер,
Ығы-жығы адамдар.
Басылмаған желіктер,
Жасалмаған қадамдар.

Толық

Қарап көріңіз