Өлең, жыр, ақындар

Адамзат өрісі

  • 07.09.2021
  • 0
  • 0
  • 355
(1779)

Баяғыда, ерте заманда,
Әулие баба сұстанған
Сабырлы қолмен ғаламға,
Күркіреген бұлттардан,
Нажағайды иіріп,
Ашқарақ жерге сепкенде,
Рия шапан етегі,
Айрылмай әрең қалыпты,
Сәбидей діріл қағыпты,
Кеудесі пәк налыпты.
Өмірімізді тұр қоршап,
Айналамыз тар шеңбер.
Адамзат өзі арқандап
Өмірін қояр, ол рас,—
Шынжырға мәңгі шек болмас.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мамыражай мамырдың керімсалы...

  • 0
  • 0

Мамыражай мамырдың керімсалы –
Кеңінен тынысымды ашады.
Күннің түскі сәулесі –
Көздің нұрын алады.

Толық

Аңыз

  • 0
  • 0

Қуғын монах жүрген қаңғып сап, құмда
Кездесіпті ешкіаяқ бір маймылға.
Фавн-маймыл сонда одан сұрапты:
«Көрсем деймін мен де рақат жұмақты,

Толық

Түнгі ойлар

  • 0
  • 0

Аяймын мен, жұлдыздар, бейбақ сендерді!
Жайнағанда сендерді мен сән көрем.
Теңізшіге төгесіңдер сәулеңді,
Рақым күтпеп құдайдан да пендеден.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер