Өлең, жыр, ақындар

Адамзат өрісі

  • 07.09.2021
  • 0
  • 0
  • 427
(1779)

Баяғыда, ерте заманда,
Әулие баба сұстанған
Сабырлы қолмен ғаламға,
Күркіреген бұлттардан,
Нажағайды иіріп,
Ашқарақ жерге сепкенде,
Рия шапан етегі,
Айрылмай әрең қалыпты,
Сәбидей діріл қағыпты,
Кеудесі пәк налыпты.
Өмірімізді тұр қоршап,
Айналамыз тар шеңбер.
Адамзат өзі арқандап
Өмірін қояр, ол рас,—
Шынжырға мәңгі шек болмас.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Белинде

  • 0
  • 0

О, не үшін мені бар бақытқа бөлейсің,
Көпшіліктің ортасында, төрінде?
Мен бе едім сол балалықтың шағында,
Қуанышымды сезбеген?

Толық

Өлең-жырлар

  • 0
  • 0

Ән-жырлар қайдан шуақтанып,
Өлең-жырлар қайдан күш-қуат алады.
Ақындар оған көңіл қойып,
Көпшілік қолдап оны қолпаштар.

Толық

Түс емес, өңім...

  • 0
  • 0

Бәрі де болды. Бәрі анық:
Ерніңнен алау таралып,
Үңілдің ұзақ қадалып
Қолдарың тиді мамықтай,

Толық

Қарап көріңіз