Өлең, жыр, ақындар

Адамзат өрісі

  • 07.09.2021
  • 0
  • 0
  • 439
(1779)

Баяғыда, ерте заманда,
Әулие баба сұстанған
Сабырлы қолмен ғаламға,
Күркіреген бұлттардан,
Нажағайды иіріп,
Ашқарақ жерге сепкенде,
Рия шапан етегі,
Айрылмай әрең қалыпты,
Сәбидей діріл қағыпты,
Кеудесі пәк налыпты.
Өмірімізді тұр қоршап,
Айналамыз тар шеңбер.
Адамзат өзі арқандап
Өмірін қояр, ол рас,—
Шынжырға мәңгі шек болмас.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сенің Эдемің

  • 0
  • 0

Ең бір ғажап сұлу жанның алдында,
Бар күш-қуатым таусылды.
Қанатты күнім сызданып мұңайды,
Есептеп сен әрбір сәтті, тұнжырап,

Толық

Лақап есім

  • 0
  • 0

Ақын
Иран халқы не үшін
Мұхаммед Шәмшидденге,
«Ғафиз» деп ат қойған?

Толық

Хатем:

  • 0
  • 0

Ұрлық тумас себептен,
Ұры ғой себеп өзі де.
Ұрлап алды жүректен,
Ләззәтімді сезді де.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер