Өлең, жыр, ақындар

Адамзат өрісі

  • 07.09.2021
  • 0
  • 0
  • 475
(1779)

Баяғыда, ерте заманда,
Әулие баба сұстанған
Сабырлы қолмен ғаламға,
Күркіреген бұлттардан,
Нажағайды иіріп,
Ашқарақ жерге сепкенде,
Рия шапан етегі,
Айрылмай әрең қалыпты,
Сәбидей діріл қағыпты,
Кеудесі пәк налыпты.
Өмірімізді тұр қоршап,
Айналамыз тар шеңбер.
Адамзат өзі арқандап
Өмірін қояр, ол рас,—
Шынжырға мәңгі шек болмас.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Могометтің сөздері

  • 0
  • 0

Дұшпандар өлгендеріне қаншама қайғырып жылағанмен,
Мерт болғандар, көмілген мүрделер қайтып келмес енді.
Өлген ағайындарына қайғырып біздер ме жылайтындар,
Біздің ағайындар аспанға биіктеп самғап ұшар!

Толық

Балықшы

  • 0
  • 0

Жарыса толқындар, шулап ән салар!
Көл жағасында балықшы отыр, ойға шомып;
Айнала жым-жырт, көңілі дертке толып.
Сағаттар бірінен бірі тоқтаусыз өтіп жатыр;

Толық

Бақташы зары

  • 0
  • 0

Тұрып таудың басында,
Сайға төніп қарадым.
Мұндай қиын асуда,
Сүйенгенім таяғым.

Толық

Қарап көріңіз