Өлең, жыр, ақындар

Шұғынық

  • 11.09.2021
  • 0
  • 0
  • 670
Іштей сенің сырларыңды ұғынып,
Күн көзіңнен көкірегім жылынып.
Қала қызы бір иіскеп көрсін деп,
Теріскейден теріп келдім Шұғынық!

Сені көрсем көзімнен нұр шұбырып,
Келбетіңе көп қараймын, сыр ұғып.
Қала мұңын қаққа бөліп қайтеміз,
Дала гүлін иіскеші құнығып.

Ескі күйден, есің, санаң тынығып,
Шықшы қане, шырайлана құбылып,
Құшарлана құшақташы сұлуым,
Құшағыңа толтырдым ғой Шұғынық!

Қырсық қала тұра берсін құбылып,
Таудың ұлы тастан кетпес жығылып,
Пәк сезімнің, парқын біліп ұсынам,
Ақ сөзімнің анты болсын-Шұғынық!

Жаратқан соң, ТӘҢІР таудың ұлы ғып,
Қала қызы адалдықтың құнын ұқ.
Тағдыр деген жауынға да, дауылға.
Үзілмесін жүректегі Шұғынық!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көздері - күн, кірпігі - нұр

  • 0
  • 0

"Күрсінгенім" - деп
түсін күн күркірін,
Мың сұрақтан
құралған мың бір түнім.

Толық

Бұрмасай

  • 0
  • 0

Дәтіңді мойыл арбаса.
Өмір деп салдым өлеңді.
Өкінген сәтім – далбаса.
О, ғажапбері құлдилап,

Толық

Шу асау - Өмір!

  • 0
  • 0

Шу асау-Өмір,
мойныңда кетті құрық күн,
Арқан айлардың
ұшынан ұстап сыр ұқтым,

Толық

Қарап көріңіз