Өлең, жыр, ақындар

Бұрмасай

  • 11.09.2021
  • 0
  • 0
  • 340
Дәтіңді мойыл арбаса.
Өмір деп салдым өлеңді.
Өкінген сәтім – далбаса.

О, ғажапбері құлдилап,
Келеді баяу, қыз бала.
Алдынан шықтым ылдилап,
Қара тоғайдан қызғана.

Шолпысы – шолпан-жұлдыздан.
Жүзігі - Күннен,сырғасы - Ай,
Ал, енді мені бұл қыздан
Адастыра көрме, Бұрмасай!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Меланхолия

  • 0
  • 0

Жегідей жейді кей мұңым,
Ішімнен жүрмін кетіліп.
Келмеске кеткен күндерім—
секірген секек кекілік!..

Толық

Құмай

  • 0
  • 0

Шақшабас, шашаққұлақ, дөңес маңдай,
Қабысқы қарыны – жылқы таң асқандай.
Қыранкөз ұмтылғанда аңды көріп,
Алтынбас-адырнадан жебе ұшқандай!

Толық

Табиғатым!

  • 0
  • 0

Мен жылап ем, көңілшек Тау жылаған.
Қайыңның да көз жасы тамшылаған.
Ай тұмсығын тығады қолтығыма,
Ал, қойнымда бұлттар бар маужыраған.

Толық

Қарап көріңіз