Өлең, жыр, ақындар

Бұрмасай

  • 11.09.2021
  • 0
  • 0
  • 330
Дәтіңді мойыл арбаса.
Өмір деп салдым өлеңді.
Өкінген сәтім – далбаса.

О, ғажапбері құлдилап,
Келеді баяу, қыз бала.
Алдынан шықтым ылдилап,
Қара тоғайдан қызғана.

Шолпысы – шолпан-жұлдыздан.
Жүзігі - Күннен,сырғасы - Ай,
Ал, енді мені бұл қыздан
Адастыра көрме, Бұрмасай!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Біздің ауыл

  • 0
  • 0

Тарбағатайдың теріскейіндегі өзендер,
құлдыраңдаған әр бұлақ,
біздің Үш Төбеден басталған.
Көне дәуірдің сырын шертетін кезеңдер,

Толық

Жасыбай

  • 0
  • 0

Жасыбай көл- сағыныштан жаралған,
Көз жасындай
жәудіреген көп қыздың!
Тулап-тулап алатұғын әр алуан,

Толық

Түнгі жол…

  • 0
  • 0

Жар болшы, жалғыз Жасаған,
Мінгенім тарпаң-қашаған.
Қайрақ тастарға қамығып,
Қасаң тағасы босаған.

Толық

Қарап көріңіз