Өлең, жыр, ақындар

Құба шың

  • 11.09.2021
  • 0
  • 0
  • 351
Маңдайын мұзды қар басқан,
Қара-ала бұлтпен арбасқан,
Найзадай ұшы Көк асып,
Найзағай-отпен жалғасқан.

Қасқайып тұрған құба шың,
Жаңғырмай, іштей тынасың.
Жадырап жетсем, – жатсынып,
Құлазып келсем, ұғасың!

Қыран ұшырған құба құз,
Қойныңда алуан бар аңыз.
Алшаңдай басып мен кеттім...
Алшақтау қазір арамыз.

Өзіңнен туған бел бала
Мен едім.
Көңіл – кең дала!
Төбесін Күнге сүйгізген,
Тәңірге жақын сен ғана!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шұғынық

  • 0
  • 0

Іштей сенің сырларыңды ұғынып,
Күн көзіңнен көкірегім жылынып.
Қала қызы бір иіскеп көрсін деп,
Теріскейден теріп келдім Шұғынық!

Толық

Ішкі шер!

  • 0
  • 0

Ұсақ тірлік
байлайды амал қанша,
Шаруа бітпес
жалғаннан жоғалғанша.

Толық

Арқыраса тарпаң күреңім

  • 0
  • 0

Арқыраса тарпаң күреңім,
Бал-бұл да жанар түр-өңім.
Көнеден қалған көзімсің,
Күміс көмкерген жүгенім.

Толық

Қарап көріңіз