Өлең, жыр, ақындар

Меланхолия

  • 11.09.2021
  • 0
  • 0
  • 358
Жегідей жейді кей мұңым,
Ішімнен жүрмін кетіліп.
Келмеске кеткен күндерім—
секірген секек кекілік!..

Жастығым өтіп барады,
Ілесіп дүрмек-дүбірге.
Жер беті-қайғы аралы,
Толқыған шері іңірде.


Жаншыды жанды құз құлап,
Құлазып жүрмін өмірден.
Санамды мың ой сызғылап,
Миымды күдік кемірген.

Мейірім оты жоғалған,
Қоғам да кердең, ашулы.
Қайда бастайсың о, жалған?,
Тау-тасқа соғып басымды.

Торланған тұман төбемде,
Көкжиегім де кең еді.
Бәймәлім басқа Әлемге,
Ұшып-ақ кеткің келеді!!!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Табиғатым!

  • 0
  • 0

Мен жылап ем, көңілшек Тау жылаған.
Қайыңның да көз жасы тамшылаған.
Ай тұмсығын тығады қолтығыма,
Ал, қойнымда бұлттар бар маужыраған.

Толық

Баспан тау

  • 0
  • 0

Сенен құдірет сеземін, Баспаным нән,
Аю демі еседі қош қарыңнан.
Қызыл-жасыл жайнаған дүние-ай деп,
Құбылады шуаққа таста қынаң.

Толық

Кешіккен көктем

  • 0
  • 0

Қардың әлі сөгілген жоқ көбесі,
Көрінбейді жыл құстары о,несі?!
Көңілді де, көшені де кезіп жүр,
Көк көйлекті Көктем-Қыздың елесі!

Толық

Қарап көріңіз