Кеттім ақыр

Кеттім ақыр қош енді өскен қала,
Саған қарай жүгірмен өкпемді ала.
Ештеңе де алмаймын енді сеннен,
Қалғаны есте ұмтылмас сәттер ғана.

Керуен-базар жүк артқан түйесіне,
Сатушының жығылмай жүйесіне.
Жүрек сенің табам деп қалауыңды,
Қанша затты қайтардым иесіне…

Болмас тағдыр жазбаса жаныңа құт,
Бұйырмас жан келмейді, сарыла күт.
Менің қайтарғанымды басқа жандар,
Кезекпенен әкетті қағып алып…

Қалағаным қолыма ілінбеді,
Басқа жанның қасында күлімдеді.
Күн батысты бетке алып жүріп кеттім,
Керуенге ілесіп іңірдегі…

Шиелердің гүлдері есімді алып,
Бақ ішіне тоқтады көшім барып.
Жүрегім жоқ кеудемде дейсің маған,
Әлеміме алаңсыз тосын барып.

“Мәні болмай өмірдің сен кеткелі,
Бір сағыныш кеудемді шеңбектеді.
Жүрегімді кеткенсің ұрлап алып,
Өз қолыңмен бер дейсің емдеп мені”

Болмап едім мен қарсы талғамыңа,
Жетті ғой деп жүруші ем арманына.
Сен дегенде бұлқынад мынау жүрек,
Менде кетіп шынымен қалғаны ма?

Түсе бердің несіне жиі есіме,
Сол сезімнің бас ұрғам киесіне.
Көкірегімнен айланып шықпай қойды,
Қайтарайын деп едім иесіне.
Енді қайт дейсің маған?!

---