Өлең, жыр, ақындар

Өрік гүліндей үлбіреп үнсіз

  • 12.09.2021
  • 0
  • 0
  • 413
Шарпыды бір от жүзіме төніп,
Бір әуен жетті шалғайдан.
Ауыстырыпты көктем-қыз келіп,
Жапырағымды сарғайған.

Күзгі жаңбырда сөнген сезімді,
Тұтатып жасын үрлеген.
Самалы келіп аластап кетті,
Көңілімді әбден кірлеген.

Бақытың сенің осы ма еді,
Жоғалтып алған кеше деп,
Ақ жаңбыр іңкәр жүректің сөзін,
Төбемнен төкті төпелеп.

Дала екеуміз тыныстап алдық,
Жусанның исі бұрқырап.
Көктеммен солай қауышып жатты,
Тіршілік біткен шұрқырап.

Өрік гүліндей үлбіреп үнсіз,
Төгілуге де шақ тұрғам.
Түсірмей жерге қағып аларсың,
Қуанышымды лақтырған!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Астана

  • 0
  • 0

Жамырай кеп елім қонған Астана,
Хан түсетін төрім болған Астана.
Салтанат пен сәулетіңнен Есілдің,
Жағалауы керім болған Астана.

Толық

Қара көлік

  • 0
  • 0

Беймезгілде қай сезімге еліттім,
Сыйластық пен қимастық бір деп ұқтым.
Елеңдеймін қара көлік зу етсе,
Түсі қара сіз мінетін көліктің.

Толық

Төге салсын төбемізден күй құздар

  • 0
  • 0

Дауыстасам сырымды ашып алардай,
Сәл именіп сәлем бердім батылсыз.
Кеттім сонан қасыңызда қала алмай,
Ақ жауынға араластым шатырсыз.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар