Өлең, жыр, ақындар

Өрік гүліндей үлбіреп үнсіз

  • 12.09.2021
  • 0
  • 0
  • 428
Шарпыды бір от жүзіме төніп,
Бір әуен жетті шалғайдан.
Ауыстырыпты көктем-қыз келіп,
Жапырағымды сарғайған.

Күзгі жаңбырда сөнген сезімді,
Тұтатып жасын үрлеген.
Самалы келіп аластап кетті,
Көңілімді әбден кірлеген.

Бақытың сенің осы ма еді,
Жоғалтып алған кеше деп,
Ақ жаңбыр іңкәр жүректің сөзін,
Төбемнен төкті төпелеп.

Дала екеуміз тыныстап алдық,
Жусанның исі бұрқырап.
Көктеммен солай қауышып жатты,
Тіршілік біткен шұрқырап.

Өрік гүліндей үлбіреп үнсіз,
Төгілуге де шақ тұрғам.
Түсірмей жерге қағып аларсың,
Қуанышымды лақтырған!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жалғыз түйір жапырақ

  • 0
  • 0

Сені күткен секунттарым жатты өліп,
Әрбір сәтті отырушы ек қақ бөліп.
Жапырақтай діріл қаққан жанымды,
Қалғысам ғой алақанға сап беріп!

Толық

Өзің деп

  • 0
  • 0

Өзің деп бір әуенді бастап алдым,
Өзің деп жанарымды жасқа малдым.
Өзің деп жыр өрнегін тоқып жүріп,
Арманы боп кетіппін басқалардың.

Толық

Кешірдім бәрін кешірдім...

  • 0
  • 0

Жоғалды десем, бар екенсің ғой,
Оқыстан тауып алғаным.
Біреуге жақсы жар екенсің ғой.
Орындалды ма арманың?

Толық

Қарап көріңіз