Өлең, жыр, ақындар

Қар жауғанда

  • 12.09.2021
  • 0
  • 0
  • 833
Жоқ енді ашық күн де, жасыл бақ та,
Асық боп жапыраққа асылмаққа,
Қарбалас жауып жатыр ақ ұлпа қар,
Сенің жүрген ізіңді жасырмақ па?!

Қоштасқанда әрдайым батар күнмен,
Деп күтемін таңым да атар бірден.
Сағынған шақ өзеннің жағасына,
Барып қайтам екеуміз қатар жүрген.

Жетсем баяу аяқты толқып басып,
Тәтті ойларым кетеді қорқып қашып.
Қар жауған.
Біздер жүрген күре жолмен,
Басқа жандар барады қолтықтасып.

Елесіңнен өзіңнен адасқанда,
Таппай сая бақтағы ағаштан да,
Жер бетінде сұлулық қалмағандай,
Шет-шегі жоқ қарадым ақ аспанға:

Аспан сенмен болама кеңескелі?
Кеңістіктен келбетің елестеді.
Деп тұрғандай ақ аспан «Ақ сезімің,
менің жауған ақ қарым емес пе еді»?!

«Бар сырыңды сақтаймын жырыңды да,
Қайғы бейім қашанда бұрымдыға».
Деді ме жеңіл ұшқан бір түйір қар,
Еріп кетті жүзіме ұрылды да.

Қалмағандай кірбеңдік жанымда түк,
Жіберді ой мені қайта жалындатып.
Жауып жатқан ақша қар саған деген,
Сағынышты кетіпті қалыңдатып!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қиялға да симайтын

  • 0
  • 0

Жүдетуге жанымды мүлде бейім,
Сені көрсе мұң біткен қашады ептеп.
Мен де ығысып шегіне бердім кейін,
Төрге шығып барасың баса көктеп.

Толық

Арман сыры

  • 0
  • 0

Қайтсам дедім гүл теріп қырға барып,
Жатты жонын қамқа бел нұрға малып.
Сол қырат мың құбылған келбетімен,
Тәнті етіп өзіне тұрғаны анық.

Толық

Сыр шертісіп атырар қымбат таңға

  • 0
  • 0

Сыр шертісіп атырар қымбат таңға,
Жетер ме едік сен келіп тіл қатқанда.
Көңілімді алады күдік билеп,
Ала таудан алаулап күн батқанда.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар