Өлең, жыр, ақындар

Көктем көңіл

  • 03.02.2021
  • 0
  • 0
  • 1181
Күлімдеп тіл қатады көктем көңіл,
Бұрылып қарамайды өткенге өмір.
Әуендер мені өзіне елітеді,
Ілесіп жыл құсына жеткен не бір.

Баяғы балғын шақтың елестері,
Көзіме неге менің елестеді.
Әредік қолын бұлғап шақырады,
Жастықтың артта қалған белестері.

Жылдардың біз есейдік көшін көріп,
Жоғалттық гүл көктемнің қошын неғып.
Отыздан бұл күндері ассақтағы,
Жүректің жалын отын өшірмедік.

Құлазып көңіл бағы шақырады,
Сарғайған сағынштан атырабы.
Жағаны таба алмай жүр жетім қайық,
Ой теңіз тереңіне батырады.

Өмірден мына жалған кім кетпеген,
Ғұмыр кешіп жүгіріп дүрмекпенен.
Жаны жайсаң жақсылар қайда кеткен,
Көңілінің көгіне күн көктеген.

Шежіресі даламның шертілмеді,
Мазалайды жүректе дертім мені.
Сенімі аздау достарға сиға тартқан,
Селге кеткен байағы сертім бе еді…

Көктем көңі неліктен құлазыды,
Бұл шақтары жанымның жыр азығы.
Жүрегіммен ойнайды жеңге ғұмыр,
Өмірімнің мысқалдау бір әзілі.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қайран күн қалтарыста күледі ме

  • 0
  • 0

Қайран күн қалтарыста күледі ме,
Түн тірлік тұншықтырма түнегіне.
Жем таппай шырылдап жүр бозторғайлар,
Ем таппай мен жылаймын жүрегіме.

Толық

Ләйлі жүрек

  • 0
  • 0

Құлазыды көңілдің гүлді бағы,
Шымырап қарашығыма түн құлады.
Көңілімнің көмескі терезесін,
Сағыныштың елесі ұрғылады.

Толық

Жүрегіңе сенбегенде

  • 0
  • 0

Жүрегіңе сенбегенде,
Өз өзіңе келмегенде,
Пәк сезімге шөлдегенде,
Мені ізде…

Толық

Қарап көріңіз