Өлең, жыр, ақындар

Қара моншақ сияларын тастап түн

  • admin
  • 22.04.2024
  • 0
  • 0
  • 205
қара моншақ сияларын тастап түн
кірпігіме,
мен кешеден бос қайттым.
Жанарымнан бөтелкелер домалап,
Сынып жатты маңдайында асфальттың.

Бұлтты тарап ағаштардың тарағы,
Қаламымнан ғұмырларым ағады.
Жанарымнан қанаттары шыланған,
Көгершіндер көкке ұшып барады...

Шәйін ұрттап керім ару Гүзелдің,
Саусақтарым тиіп кетсе үзем мұң.
Күз сыртыңда мен тіріліп кеттім де,
Ал ішімде күз өлдің...

Жасырдым не, көтеріп ап жағамды?
Іздедім не, құшақтап ап ғаламды?
Пенделерді киіп алған ағаштар,
Темекілер шегіп жатқан адамды...

Қабағымнан күндер өшіп, көшіп түн,
Аспаныңа асқақ арман кешіктім.
Қара пальтом қарғаларға айналып,
Ұшып кетті күмбезіне мешіттің...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сен кеткелі...

  • 0
  • 0

Бұл әлем қап-қара тас түнек,
Қара бақ, қара жер, қара құм.
Әлем — от, жүрегім мұп-мұздай,
Сұп-суық оттарға жанатын.

Толық

Түсінікті еді бізге гүл тілі...

  • 0
  • 0

Түсінікті еді бізге гүл тілі,
Бақытты едік... иә... білем... күлкілі.
Жүрегіме, тереземе буланған...
Суретіңді өрнектеймін бұл түні.

Толық

Адамзатпен сырласу

  • 0
  • 0

Мынау тұрған жиырма бір замансың ба?
Бауырсың, жақсысың ба, жамансың ба?
Ел мен ел, жер мен жер боп бөлінетін,
Адам ата ұрпақтары амансың ба?

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар