Қасым руқымен қауышыу

Толғамды жыр туралы той жасайтын келді күн,
Туған елге тау болып елестейсің сен бүгін.
Жүздесуді өзіңмен тағдыр бізге жазбапты,
Бізге алғаш жетті әнің, онан кейін өрлігің.

Шумағынан жырыңның тұрғандай ед от тамып,
Жүрегіне талайдың арман шамын жақты анық.
Өлеңдерін жат елдің оқығаны айып боп,
Талай аға жазықсыз кете берген сотталып.

Жырларыңды оты бар қанша жігіт жаттады?
Жүрегінен өшпейтін дұға етіп сақтады?
Домбырамда бір күй бар деп бастапып жататын,
Боз баланың біздерге жазған ғашық хаттары.

Бізге жеткен өлеңің қанша бөгет көрмеді?
Ғажабы сол күн сайын өрге қарай өрледі.
Бал –бұл жанып жүздері жырыңды оқып қанша қыз,
Дариға боп сізге аға көрінгісі келмеді?!

Жылуына жырыңның жылынамын қыс күні,
Жасықтардың еріксіз кетеді екен ұсқыны.
Өр Алтайдың өрінен мені мұнда ап келген,
Өзің жазған жан аға өлеңдердің ұшқыны.

Бірде өзіңді теңізге ,бірде тауға теңедім.
Жабыққанда жанымды жырларыңмен жебедім.
Ата жұртқа елінің сағынышын айтуға ,
Темір тордан бері өткен құпия қыз мен едім.

Тағы сенің жырыңмен шалқып жатыр шар тарап,
Тентек жырын туған ел тебірене қарсы алад.
Құрбан болған ағаның,ғашық болған қыздардың,
Әрең зорға жеттім мен сағынышын арқалап.

Құпия боп сыр ашпай көңілімнің бағынан,
Іштей тынып өттім мен іштей ғана табынам.
Рухың жетті тоқсанға жасың кетті ғасырға ,
Қалай журек тұра алар ақтарылмай ағынан.

Толастады сағыныш асып кеткен ғасырдан,
Енді мәңгі азатпын бақ таймайды басымнан.
Өзің мүлде көрмеген құлай сүйген елің бар,
Бірақ рухың алаңсыз қауышады асыл жан.

Сарғайтуға құштар- ақ сары реңге жерік күз,
Бұл пәниге жақсыны сағынуға келіппіз.
Сөредегі өзіңді-оттан ыстық сөзіңді,
Көкірегіме үн-түнсіз баса бердім еріксіз!…

---