Досыма

Гүл жамылып тұрса да төңірегі,
Мынау қала елсіздей көрінеді.
Тым болмаса досым-ау бір келіп кет,
Өзің келмей табылмас көңіл емі.

Жан сарайдан төгесің жарығыңды,
Жаны сырлы жан едің әні мұңлы.
Сен кеткен соң талықсып сар даладай,
Ішке бүгіп жатамын жалынымды.

Тас бұлақтай кеудеңде жатқан дарын,
Сырласумен атып ед ақ таңдарым.
Сен болмасаң таулардың қыртысындай,
Жанымның кімге жаям қатпарларын?

Өзге жандар кетсе де толып маңға,
Сені іздеймін жабығып торыққанда.
Жыл аралап сезінем жолыққандай,
Күн аралап өзіңе жолыққанда.

Гүл жамылып тұрса да төңірегі,
Мынау қала елсіздей көрінеді.
Жадыраған күлкіңмен аластап кет,
Өзің келмей табылмас көңіл емі.

---