Өлең, жыр, ақындар

Айтыңызшы

  • 17.09.2021
  • 0
  • 0
  • 741
Тымырсық.
Жел де әрең дем алады ыңырсып.
Күнім бар ма, атанардай «әйкәпір»?
Жерден жеріп, шалқасынан ай жатыр.
Қайнайды екен осындайда зығырдан,
Жұлдыз біткен бұлт астына тығылған.
Дегендейін – осы жанды ұзатпа,
Шалғым менің айналғаны тұзаққа.
Бұрағандай қозғалыстың тетігін,
Тегіс жолға басар емес етігім...
Қарамастан жанардағы жасыма,
Сауысқандар саңғып кетті басыма...
Қара әйнекті сүртіп едім қолменен,
Алақаным баттасқаны сорменен.
Бітпес, сірә, тіршіліктің таласы -
Қара әйнекке түк болмады, қарашы...
Таң ата ма?
Таусылды анық тағатым,
Қарап едім – тоқтап қапты сағатым...
Оралтайын орманыма сыйлы күн,
Уақыттың қалай алам билігін?..
Айтыңызшы...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сегізінші наурызда

  • 0
  • 0

Ел қуанса-менде мұң,
Сатулыдай- күлгенім.
Парықсыздау пенденің,
Бірі ме едім?

Толық

Жел ұшырып кетті ме?

  • 0
  • 0

Жанды ауыртып, қайтқан құстың тізбегі,
Жаным менің бір бейнені іздеді.
Жаз мінезді жайраңдаған көңілді,
Басады кеп күз лебі.

Толық

Сенің бейнең

  • 0
  • 0

Сенің бейнең – сый-көрік,
Көңіл берді күйге ерік.
Сағынумен өзіңді,
Мен отырмын күйзеліп.

Толық

Қарап көріңіз