Өлең, жыр, ақындар

Айтыңызшы

  • 17.09.2021
  • 0
  • 0
  • 707
Тымырсық.
Жел де әрең дем алады ыңырсып.
Күнім бар ма, атанардай «әйкәпір»?
Жерден жеріп, шалқасынан ай жатыр.
Қайнайды екен осындайда зығырдан,
Жұлдыз біткен бұлт астына тығылған.
Дегендейін – осы жанды ұзатпа,
Шалғым менің айналғаны тұзаққа.
Бұрағандай қозғалыстың тетігін,
Тегіс жолға басар емес етігім...
Қарамастан жанардағы жасыма,
Сауысқандар саңғып кетті басыма...
Қара әйнекті сүртіп едім қолменен,
Алақаным баттасқаны сорменен.
Бітпес, сірә, тіршіліктің таласы -
Қара әйнекке түк болмады, қарашы...
Таң ата ма?
Таусылды анық тағатым,
Қарап едім – тоқтап қапты сағатым...
Оралтайын орманыма сыйлы күн,
Уақыттың қалай алам билігін?..
Айтыңызшы...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бір...

  • 0
  • 0

Адалдыққа тұнса деймін аймағым,
Адал жанға құшақ болды – жайғаным.
Бір-ақ рет берілетін өмірде,
Тәуекел деп, тура жолдан таймадым.

Толық

Мән

  • 0
  • 0

Шақырмас шалқар көлің де,
Қызықтырмайды төрің де.
Түсінген жанға тереңдеу,
Өмірдің мәні - өлімде!

Толық

Мені іздесең...

  • 0
  • 0

Жырларымды оқы, мейлі, жыла да,
Тек жайымды сұрама!
Кей сәттерім жұлдызды сәт болса егер,
Кей сәттерім жақын шығар кінәға.

Толық

Қарап көріңіз