Қара гүл

Түсінгенге – тағдырында,
Көз жасындай нала жүр.
Шалықтырар жанды мұңға,
Қырда өсетін қара гүл.
Жауыздықты бақ көреді,
Жия алмаған жұрт есін.
Пейілі оның ақ гүл еді,
Жасын қалай сүртесің?
Қара гүлді аялайтын,
Пенделер аз тірлікте.
Таптайтұғын, аямайтын,
Көз орнында бір нүкте.
(Көңілдерден күй ақтарып,
Сен де ғұмыр кештің бе?).
Өзге гүлдер сияқтанып,
Сыйланбады ешкімге.
Гүл жылады, гүл жылады,
Баса алмастан солығын.
Тұнық аспан тұнжырады,
Көріп көңіл қорымын.
Кім ұғады, кім ұғады,
Айтыла ма жан сыры?
Ақын байғұс құмығады,
Гүлден көріп тамшыны...
Тағдырында – қара таңба,
Қырқада өскен қара гүл.
Алдым оны алақанға,
Күткені оның - дара өмір.
Түсінгенге – тағдырында,
Көз жасындай нала жүр.
Шалықтырар жанды мұңға,
Қырда өсетін қара гүл...

---