Өлең, жыр, ақындар

Білгенім де көп еді

  • 17.09.2021
  • 0
  • 0
  • 427
Білгенім де көп еді,
Сезінгенім,
Шыдап бақты бәріне төзімдерім.
Жон арқамнан жатқандай таспа тіліп,
Көрер таңды атқызып көз ілмедім.
Терең батып
Тірліктің тұманына,
Ананы да ойладым... мынаны да.
Таза көңілім алданып опық жедім
Тазысына заманның, құмайына.
Тағдыр бірден тартқан жоқ асыл бақыт.
Жанға жара –
Жат күнді жасырды уақыт.
Өз тарихым тұтасып тың жатқанда,
Басқаларды зерттедім, басым қатып.
Тілімді де бердім мен,
Дінімді де,
Қыр төсінде қаптаған гүлімді де.
Еңіреймін,
Боздаймын,
Аңыраймын –
Енді керек болғанда бүгін, міне!
Қызығам деп біреудің ілкі ісіне,
Қалдым ақыр мазақ пен күлкісіне.
Бәрі жалған дүниенің! –
Соны сезіп,
Басымды идім ақыры Жыр күшіне!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Апа

  • 0
  • 0

Сен жастай қалдың...
Суын қанып ішпедің тас қайнардың.
Ал мен болсам – алқынып аққан бұлақ
Алтыдан жетіге сәл аспай қалдым.

Толық

Бір борыш

  • 0
  • 0

Әр нәрсеге болам деп алаң мына,
Кейде сирек аламын қаламды да.
Дүниеге келген соң
Бір борышым

Толық

Ілияс

  • 0
  • 0

Өлең-жыры жалын оттай лаулаған,
Сөз дегенде ағын судай саулаған.
Әттең, әттең Ілиястың тағдыры
Өзі жазған Құлагерден аумаған.

Толық

Қарап көріңіз