Нұрхан
- 0
- 0
Нұрекем, сені айтқанда еңіредік,
Ажалға жан емес ең жеңілерлік.
Торғайда өзің басқан әр топырақ
Әманда жатады екен тебіреніп.
Айықтырмай тұманын
Айықтырмай тұманын,Не боп кетті мына күн?!
Көбейгендей келеңсіз
Көңілдегі күмәнім.
Көк аспанның шекпені
Түспей қойды, беу, неге?!
Бұлттың бәрі көктегі
Кіріп алды кеудеме.
Мұндай жайды кім күткен,
Ай адасқан шығар-ақ.
Күннің де өзі түндіктен
Қарамайды сығалап.
Жаңылысып қалғандай
Жаз орнына қыс келіп...
Бір ашуы бар жандай
Тұрды дала тістеніп.
Қарай бердім аспанға,
Қам көңілім зарығып.
...Күн шуағын шашқанда,
Болды бірден бәрі ұмыт!
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Осы өлең кімге керек?
- 0
- 0
Жоқ сияқты бұдан басқа жұмысым,
Осы өлеңді жазып жүрмін кім үшін?
Соны ойласам өртенеді өзегім,
Соны ойласам тарылады тынысым.
-
- Архимед
- Оноре де Бальзак
- Александр Пушкин
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі