Өлең, жыр, ақындар

Мен биікке салып едім ұямды

  • 25.11.2015
  • 0
  • 0
  • 1773
13 қазан 1996

Өлтіре алмайды мендегі ешкім қиялды.
Қиялымнан Күн де бүгін ұялды.
Ағаштарда тұрған ұя құстікі,
Мен биікке салып едім ұямды.
Терезесі қарайды оның Күн жаққа,
Қабырғасы берілмейді мұздаққа.
Бар болмысым көктен еді тегінде,
Ал жүрегім - жерге қонақ- сыздатпа.
Бетін басып қарамайды, Ай мұңды.
Ай мен жұлдыз серік етті қайғымды.
Таң нұрымен бетім жудым, ауаға
Сәлем бердім, сүйдім және шалғынды.
Аспан түсті, көп-көгілдір көйлегім.
Сол көгіңе сүйендім де, сөйледім.
«Ауадағы адасатын ақ мамық»-
Қиялыма айналдың ба сен менің?
...Өлтіре алмайды мендегі ешкім қиялды.
Қиялымнан Күн де бүгін ұялды.
Ағаштарда тұрған ұя құстікі,
Мен биікке салып едім ұямды



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жеті рет талдар бүр атты

  • 0
  • 0

Шет жер де болар азға сын,
Білесің атың озбасын.
...Көзімді көкке қадаймын
Көрсетпейін деп көз жасым.

Толық

Поезда

  • 0
  • 0

Қай тұс деймін, қай маңай?
Өттік қанша бекеттен?
Көтерілді солғын Ай,
Шығып еді етектен.

Толық

Жалғаннан жарық таппай

  • 0
  • 0

Жалғанда кім бар бүтін арманы?
Байғұсты, бәлкім, шүкір алдады.
Қашатын мылқау, құса тірліктен
Өз еркімен еш құтыла алмады.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер