Өлең, жыр, ақындар

Мен биікке салып едім ұямды

  • 25.11.2015
  • 0
  • 0
  • 2031
13 қазан 1996

Өлтіре алмайды мендегі ешкім қиялды.
Қиялымнан Күн де бүгін ұялды.
Ағаштарда тұрған ұя құстікі,
Мен биікке салып едім ұямды.
Терезесі қарайды оның Күн жаққа,
Қабырғасы берілмейді мұздаққа.
Бар болмысым көктен еді тегінде,
Ал жүрегім - жерге қонақ- сыздатпа.
Бетін басып қарамайды, Ай мұңды.
Ай мен жұлдыз серік етті қайғымды.
Таң нұрымен бетім жудым, ауаға
Сәлем бердім, сүйдім және шалғынды.
Аспан түсті, көп-көгілдір көйлегім.
Сол көгіңе сүйендім де, сөйледім.
«Ауадағы адасатын ақ мамық»-
Қиялыма айналдың ба сен менің?
...Өлтіре алмайды мендегі ешкім қиялды.
Қиялымнан Күн де бүгін ұялды.
Ағаштарда тұрған ұя құстікі,
Мен биікке салып едім ұямды



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күліп тұрмын

  • 0
  • 0

Мынау ғалам үн тұнған,
Сапырылысқан бір тынбай.
Өзімді алға жіберіп,
Күліп тұрмын сыртымнан.

Толық

Керегі не тірліктің күйігінің?

  • 0
  • 0

Керегі не тірліктің күйігінің?
Мен -құммын, Жер - ананың түйірімін.
Жүрегім бе? Жап-жарық мәңгі нұрдан.
Беті - сәуле, өзегі- от, бүйірі - күл!

Толық

Көше лайсаң

  • 0
  • 0

Көше лайсаң.
Көңілім де лайсаң.
Көрер едің
Менше бір сәт ұға алсаң.

Толық

Қарап көріңіз