Өлең, жыр, ақындар

Айрылған дала бейбақ Балқашынан

  • 18.09.2021
  • 0
  • 0
  • 340
Айрылған дала бейбақ Балқашынан,
Жағалау,
Жасыл белес,
Жартасынан.
Түскен бір сергелдеңге серідеймін,
Көз жазып ойда жоқта қалқашынан.
Залымның,
Занталақтың залалынан,
Айрылған дала бейбақ Аралынан.
Қанаты өртке тиген қарлығаштай
Онсыз да жарақатты, жаралы жан.
Айрылған дала бейбақ аң-құсынан,
Солардың қан қайнайды қайғысынан.
Төзімім жетер емес,
Біткен дейсің –
Кімдердің маңдайына мәңгі шыдам?!
Тал түсте
Түстім сөйтіп әбігерге,
Тартпай-ақ қойғаны ма бағым өрге?!
Тарқылдап «арғы беттен» күлді біреу:
«Түбінде айрыларсың бәрінен де!»
Кісіге ұқсамадым сағы сынған,
Кезімде жауап іздеп жан ұшырған.
Ант еттім!
Айрылмасқа мәңгілікке
Салтымнан,
Дәстүрімнен,
Намысымнан!
Жай түссе жағалауда – жартасқа ауыр,
Дертіңе бола алмайды ол тосқауыл.
Көп екен көрмегенің бұл жалғанда,
Шыдап бақ –
Арал – жүрек,
Балқаш – бауыр!
Не жазығым бар еді қырылғандай,
Бұл сұмдыққа жүруші ем бұрын нанбай.
Аждаһаның араны
Аралдан соң,
Балқаш жаққа біржола бұрылғандай.
Қиын болды-ау,
Табылмай кінәлі жан.
Шықты жауыз ақыры «құмарынан».
Арал – Балқаш –
Әуелден Егіз еді,
Кім айырған егізді сыңарынан?
Адам бар ма ойлаған өз басымен,
Аруанадай жырымды боздатып ем...
Кеуіп қалған арнаны кім толтырар,
Толтырмасам халықтың көз жасымен...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кел, ағайын, кел, бауыр!

  • 0
  • 0

Бүгін тағы атты арайлы таң – үміт,
Дүниені тұрғандаймын жаңа ұғып.
Белбеуі бау, Алатауым секілді
Келіп қалдың ала шапан жамылып.

Толық

Ел қамын жеген ұлмын

  • 0
  • 0

Ел қамын жеген ұлмын,
Түскенше жағым қашан.
Қарайып неге жүрмін,
Халқыма танылмасам?!

Толық

Серіктер

  • 0
  • 0

Бұл өмірге қуаныш боп,
Көрік боп,
Адалдыққа, махаббатқа жерік боп,
Өмір сүріп жүргендердің ішінде,

Толық

Қарап көріңіз