Көктемгі құстар салады бір ән

Көктемгі құстар салады бір ән,
Құстар-ай мені жылаттың неге?!.
Қағады Айдың жамалы бұлаң,
Айдай аруды ұнаттым неге...
Өлең арнасы тарылды, гүлім,
Сұлу сезімнің кәусарындағы.
Қақ ортасынан жарылды бүгін,
Гауһар жүзігің саусағыңдағы.
Өзіңді ғана өлең еткенде,
Айбозым туған сезім едім ғой.
Егер мен ертең өле кеткенде,
Соңымда қалар көзім едің ғой.
Көктемгі құстар салады бір ән,
Құстар-ай мені жұбаттым деме.
Қаққанда Айдың жамалы бұлаң,
Қалқам-ай мені жылаттың неге...
Көз салман енді шуақты айдынға,
Биіктің бәрі секілді аласа.
Жарым жүрегімді жұбатпаймын да,
Жыласыншы бір жетім балаша.
Айтқанмен саған зарпымды ашына,
Бәрібір мәңгі ойда қаласың...
Орамал байлап алтын басыңа,
Алтыным менің қайда барасың?!.

---