Мүскін пенде
- 0
- 0
Мүскін пенде, өзіңді-өзің сонша неге қинадың,
Жүрегіңде болмаған соң аузыңдағы иманың?
Астан-кестең тасығанда аласұрған замана,
Салындыдай суға кетер бұл бес күндік жиғаның.
Ей, өмір!
Балалықты жоқтаумен жыл ұрлаған,Өтіп бара жатырмын жиырмадан.
Сияқтымын ұйқыдан жаңа оянып,
Таңертеңгі төсегім жиналмаған.
Не көрсем де сорымнан көремін мен,
Осып жібер жонымды көк өріммен.
Сәске түсім болса да қозы-лағым
Ағытылмай жатыпты-ау көгенімнен.
Көк өріммен жонымды осып жібер,
Кеудеме кеп құйылсын тосын жігер.
Түтетейін өзімше түтінімді,
Ей, өмір, қазан-ошақ, қосымды бер!
1970
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Өзімен өзі қайғылы
- 0
- 0
Қанаты сынған көбелек,
Отырсың әрең қалтылдап.
Жүруші ең көкте әуелеп,
Танадай болып жалтылдап.
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Маржан
Оте киын -
Анонимдік комментатор
Фф, рб демей сабақтарынды оқысандаршы, айтқаны өзі... -
Хрш
Хрш
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі