Өлең, жыр, ақындар

Ей, өмір!

  • 22.09.2021
  • 0
  • 0
  • 1159
Балалықты жоқтаумен жыл ұрлаған,
Өтіп бара жатырмын жиырмадан.
Сияқтымын ұйқыдан жаңа оянып,
Таңертеңгі төсегім жиналмаған.
Не көрсем де сорымнан көремін мен,
Осып жібер жонымды көк өріммен.
Сәске түсім болса да қозы-лағым
Ағытылмай жатыпты-ау көгенімнен.
Көк өріммен жонымды осып жібер,
Кеудеме кеп құйылсын тосын жігер.
Түтетейін өзімше түтінімді,
Ей, өмір, қазан-ошақ, қосымды бер!

1970



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қырқаға шықсам көлденең

  • 0
  • 0

Қырқаға шықсам көлденең,
Қиырды көзбен ақтарам.
Көгілдір дала көлбеген,
Көңілім бе екен деп қалам.

Толық

Серкенің соңына ермей

  • 0
  • 0

Қызырдың рас болса дарығаны,
Қызыл тіл сөзден несін тарығады?
Қарасаң замандарға көз жіберіп,
Ақынның некен­саяқ жарығаны.

Толық

Жан дүнием булығып тұр

  • 0
  • 0

Көктем кеп, тағы да күн күркіреді.
Жұтынып, жабағыдай қыр түледі.
Көлдердің көзінде жас іркіледі,
Бір жылап бала бұлақ, бір күледі.

Толық

Қарап көріңіз