Өлең, жыр, ақындар

Біздің ауыл

  • 24.09.2021
  • 0
  • 0
  • 941
Біздің ауыл бүркіттің ұясындай,
Тарбағатай тауының қиясында.
Қыран қонар тектұрды қасиетті
Шәуқарғаға шулаған қиясың ба?
Найза ұшына тұратын төсін тіреп,
Қайран мекен жатыр-ау жетімсіреп.
Бақыт құсы бір ұшып кеткеннен соң,
Қонбайды екен айналып екінші рет.
Қапталы мұз бұл таудың, өңірі қар,
Екіталай арбасқан өмірі бар.
Ата-баба сүйегі жатқан жерде
Әлдекімнің, япыр-ау, не құны бар?
Шүршіт те алған бұл тауды, қалмақ та алған,
Тағдыр солай мойнына салмақ салған.
Тарбағатай аумайды мүгедектен,
Денесінің жартысы сал боп қалған.
Сан заманның бұл таудан бұлты көшкен,
Ес білген ел шығармас жұртын естен.
Қалың қазақ ежелден еркін жайлап,
Көкпар тартып, той тойлап дүркірескен.
Онда ізі бар бабамның тұлпарының,
Естігенмін шыңынан сұңқар үнін.
Күрсінеді күңірене көкірегі,
Іздей ме екен байғұсым іңкәр ұлын?
Ауық-ауық тұрады жылап алып,
Бір қуарып самайы, бір ағарып.
Ел қайғысын қара жер тартады екен,
Жер қайғысын сезер ме мына халық?..

1980



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күнгейге түскен қардай

  • 0
  • 0

Алысты жүйрік көңіл арман етер,
Адымдап оған қайсы пенде жетер?
Қанаты қайырылғанша қайран үміт,
Құйындай жел көтерген дөңгелетер.

Толық

Емес пе бәрі бірдей...

  • 0
  • 0

Көз жұмсаң ұмыт қалар пенделігің,
Емес пе бәрі бірдей көрдегінің.
Жақсының босағада бағасы кем,
Барлығы бекзат емес төрдегінің.

Толық

Әр жерде аузын былғар

  • 0
  • 0

Суырдай ыңқиттаған ін түбінен
Кісінің сақта, құдай, сімтігінен.
Мен де бір сағыныштың көз жасымын,
Үзілген қара өлеңнің кірпігінен.

Толық

Қарап көріңіз