Өлең, жыр, ақындар

Біздің ауыл

  • 24.09.2021
  • 0
  • 0
  • 963
Біздің ауыл бүркіттің ұясындай,
Тарбағатай тауының қиясында.
Қыран қонар тектұрды қасиетті
Шәуқарғаға шулаған қиясың ба?
Найза ұшына тұратын төсін тіреп,
Қайран мекен жатыр-ау жетімсіреп.
Бақыт құсы бір ұшып кеткеннен соң,
Қонбайды екен айналып екінші рет.
Қапталы мұз бұл таудың, өңірі қар,
Екіталай арбасқан өмірі бар.
Ата-баба сүйегі жатқан жерде
Әлдекімнің, япыр-ау, не құны бар?
Шүршіт те алған бұл тауды, қалмақ та алған,
Тағдыр солай мойнына салмақ салған.
Тарбағатай аумайды мүгедектен,
Денесінің жартысы сал боп қалған.
Сан заманның бұл таудан бұлты көшкен,
Ес білген ел шығармас жұртын естен.
Қалың қазақ ежелден еркін жайлап,
Көкпар тартып, той тойлап дүркірескен.
Онда ізі бар бабамның тұлпарының,
Естігенмін шыңынан сұңқар үнін.
Күрсінеді күңірене көкірегі,
Іздей ме екен байғұсым іңкәр ұлын?
Ауық-ауық тұрады жылап алып,
Бір қуарып самайы, бір ағарып.
Ел қайғысын қара жер тартады екен,
Жер қайғысын сезер ме мына халық?..

1980



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жалаңтөс

  • 0
  • 0

Тұрғанда ауызда сөз, қолда қалам,
Елеңдеп құлақ түрер ел де маған.
Жалаңтөс баһадүрді жырға қостым,
Аттанып Самарқанға кең даладан.

Толық

Үмітім менің

  • 0
  • 0

Тышқан аңдыған түлкі қулықтың
Құлағы қайда селтимес.
Күрсініп іштен, неге мұң жұттың,
Үмітім менің жел тимес?

Толық

Өлең-естелік

  • 0
  • 0

Жан едің жібек мінез, майда қоңыр,
Жан аға, сенен де өтті-ау қайран өмір.
Сыздайды сыр алдырып жүрек, шіркін,
Түскенде жақсы күндер ойға небір.

Толық

Қарап көріңіз