Өлең, жыр, ақындар

Жанның оты

  • 24.09.2021
  • 0
  • 0
  • 546
Тиіп кетсе бунап тұрған сезімге от,
Тиіп кетсе қурап тұрған төзімге от,
Абайсызда лап ететін кезім көп,
Арпалысып өзімменен өзім боп.
Бұл тірліктің құпиясы мол қандай,
Жүре алмайсың шаттанбай да долданбай.
Өртенемін оңашада дауылдап,
Аралдағы жан баспаған ормандай.
Жел ұйтқыса желіктіріп бүйірден,
Шоқ шашырар жалынымнан үйірген.
Өртенемін өрши түсіп сәт сайын,
Көпке дейін өзгермей сол күйімнен.
Ойламаңыз оп-оңай-ақ өшер деп,
Жанның оты – жалғандағы кеселді от.
Өзге түгіл, сөндіре алман өзім де,
Сөндірмесе ғаламат бір нөсер кеп.

1980



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Алтын асық

  • 0
  • 0

Шөл қандырдым бұлақтың тұнығынан,
Ән төгілер арудың бұрымынан.
Тал бойыңнан танадай мін таппадым,
Жаралғандай асылдың сынығынан.

Толық

Айхай, заман!

  • 0
  • 0

Сағымдай сан құбылған, айхай, Заман,
Сиқырлы қызығыңа жан тоймаған.
Өзіңе мұң шағамын оңашада,
Абыздай күңіреніп ой толғаған.

Толық

Мүскін пенде

  • 0
  • 0

Мүскін пенде, өзіңді-өзің сонша неге қинадың,
Жүрегіңде болмаған соң аузыңдағы иманың?
Астан-кестең тасығанда аласұрған замана,
Салындыдай суға кетер бұл бес күндік жиғаның.

Толық

Қарап көріңіз