Өлең, жыр, ақындар

Жанның оты

  • 24.09.2021
  • 0
  • 0
  • 596
Тиіп кетсе бунап тұрған сезімге от,
Тиіп кетсе қурап тұрған төзімге от,
Абайсызда лап ететін кезім көп,
Арпалысып өзімменен өзім боп.
Бұл тірліктің құпиясы мол қандай,
Жүре алмайсың шаттанбай да долданбай.
Өртенемін оңашада дауылдап,
Аралдағы жан баспаған ормандай.
Жел ұйтқыса желіктіріп бүйірден,
Шоқ шашырар жалынымнан үйірген.
Өртенемін өрши түсіп сәт сайын,
Көпке дейін өзгермей сол күйімнен.
Ойламаңыз оп-оңай-ақ өшер деп,
Жанның оты – жалғандағы кеселді от.
Өзге түгіл, сөндіре алман өзім де,
Сөндірмесе ғаламат бір нөсер кеп.

1980



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жалғыз көкек

  • 0
  • 0

Ұшасың, жалғыз көкек, тау күзеткен,
Таңғалып тағдырыңа жалғыз өткен.
Сен едің аңыздағы ерке сұлу,
Ғайыптан құсқа айналып мәңгі кеткен.

Толық

Қазағым

  • 0
  • 0

Армысың, асыл жұртым, арман елім,
Тау асып, тасты басқан тарлан елім!
Ту ұстап, тұлпар мінген бабалардың
Жұртында жұрнағы боп қалған елім!

Толық

Қара орман еді

  • 0
  • 0

Мінгенде тартып ат жалын,
Қара орман еді қапталым.
Найзағай түсе бастады,
Лапылдап сұмдық от­-жалын.

Толық

Қарап көріңіз