Өлең, жыр, ақындар

Өзімен өзі қайғылы

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 717
Қанаты сынған көбелек,
Отырсың әрең қалтылдап.
Жүруші ең көкте әуелеп,
Танадай болып жалтылдап.
Мүсіркер сені кім елеп,
Іздемес жоқтап сай­сала.
Болдың да қалдың мүгедек,
Бейкүнә, момын, бейшара.
Шақырып гүлді алапқа,
Күліп тұр өмір алдағы.
Түсті екен нәзік қанатқа
Тағдырдың қандай салмағы?
Жарқ ете түсіп жоғалған,
Тірліктің нұры сен де бір.
Ғұмыры қысқа жаралған,
Бір нәзік сәуле менде жүр.
Сөнері оның қай күні
Құдайға ғана белгілі.
Өзімен өзі қайғылы,
Ұқпайсың, байғұс, сен мұны...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Есіл де есіл, есіл күн...

  • 0
  • 0

Есіл де есіл, есіл күн,
Еш кетсең мені кешіргін.
Сары бел жұтқан сағымдай,
Санама сені көшірдім.

Толық

Өлең-естелік

  • 0
  • 0

Жан едің жібек мінез, майда қоңыр,
Жан аға, сенен де өтті-ау қайран өмір.
Сыздайды сыр алдырып жүрек, шіркін,
Түскенде жақсы күндер ойға небір.

Толық

Жасырындың сен менен

  • 0
  • 0

Жүрегімді орадым да жалынға,
Маздадым мен жүйріктің жалында.
Көз алдыма келді дүние дөңгелеп,
Ал бірақ та сен болмадың жанымда.

Толық

Қарап көріңіз