Өлең, жыр, ақындар

Өзімен өзі қайғылы

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 675
Қанаты сынған көбелек,
Отырсың әрең қалтылдап.
Жүруші ең көкте әуелеп,
Танадай болып жалтылдап.
Мүсіркер сені кім елеп,
Іздемес жоқтап сай­сала.
Болдың да қалдың мүгедек,
Бейкүнә, момын, бейшара.
Шақырып гүлді алапқа,
Күліп тұр өмір алдағы.
Түсті екен нәзік қанатқа
Тағдырдың қандай салмағы?
Жарқ ете түсіп жоғалған,
Тірліктің нұры сен де бір.
Ғұмыры қысқа жаралған,
Бір нәзік сәуле менде жүр.
Сөнері оның қай күні
Құдайға ғана белгілі.
Өзімен өзі қайғылы,
Ұқпайсың, байғұс, сен мұны...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Алтын тамыр

  • 0
  • 0

Қойшеке, жан сырыңды түсінемін,
Үңілдім жүрегіңнің ішіне мың.
Қараңды бірер апта көрмей қалсам,
Құлындай желідегі кісінедім.

Толық

Ғасырмен қоштасу

  • 0
  • 0

Мың жылға нүкте қойып сен де, міне,
Кетесің еріп дәуір керуеніне:
Ғасырым, көз танитын – өз тарихым,
Қош енді, ризамыз бергеніңе!

Толық

Кәмей ұшқан

  • 0
  • 0

Айналып жылда келіп жаз қонағы –
Айдынға аққу ұшып, қаз қонады.
Мекеден қажы атасы оралғандай,
Әйтеуір Кәмей байғұс мәз болады.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар