Өлең, жыр, ақындар

Өзімен өзі қайғылы

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 519
Қанаты сынған көбелек,
Отырсың әрең қалтылдап.
Жүруші ең көкте әуелеп,
Танадай болып жалтылдап.
Мүсіркер сені кім елеп,
Іздемес жоқтап сай­сала.
Болдың да қалдың мүгедек,
Бейкүнә, момын, бейшара.
Шақырып гүлді алапқа,
Күліп тұр өмір алдағы.
Түсті екен нәзік қанатқа
Тағдырдың қандай салмағы?
Жарқ ете түсіп жоғалған,
Тірліктің нұры сен де бір.
Ғұмыры қысқа жаралған,
Бір нәзік сәуле менде жүр.
Сөнері оның қай күні
Құдайға ғана белгілі.
Өзімен өзі қайғылы,
Ұқпайсың, байғұс, сен мұны...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Түн

  • 0
  • 0

Тоңмойын түндер тобарсып,
Түгінен тұлпар тер үгер.
Табағына айдың толған сүт
Аспаннан жерге төгілер.

Толық

Ауылыма

  • 0
  • 0

Көкжиектен ары қап сағым басса,
Сағым басса, мүмкін бе сағынбасқа?
Тел құлындай өсірген туған ауыл,
Сен дегенде шығарда жаным басқа.

Толық

Туғанша ақырзаман

  • 0
  • 0

Жетпеппін қадіріне көп күндердің,
Өтінде қаңғалақтап өткір желдің.
Қураған жапырақтай жаным күйді,
Шарпылып жалынына от тілдердің.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер