Өлең, жыр, ақындар

Өзімен өзі қайғылы

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 592
Қанаты сынған көбелек,
Отырсың әрең қалтылдап.
Жүруші ең көкте әуелеп,
Танадай болып жалтылдап.
Мүсіркер сені кім елеп,
Іздемес жоқтап сай­сала.
Болдың да қалдың мүгедек,
Бейкүнә, момын, бейшара.
Шақырып гүлді алапқа,
Күліп тұр өмір алдағы.
Түсті екен нәзік қанатқа
Тағдырдың қандай салмағы?
Жарқ ете түсіп жоғалған,
Тірліктің нұры сен де бір.
Ғұмыры қысқа жаралған,
Бір нәзік сәуле менде жүр.
Сөнері оның қай күні
Құдайға ғана белгілі.
Өзімен өзі қайғылы,
Ұқпайсың, байғұс, сен мұны...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сағындың ба сен мені?

  • 0
  • 0

Жыл құстары қиқулап,
Көшкенде өзен сеңдері,
Көкірегіңде күй тулап,
Сағындың ба сен мені?

Толық

Илеуінен ұзап шықса

  • 0
  • 0

Мейірімге жарытқанда жаратушы аз ғана,
Малта тасқа қына бітіп, шаш шығады тазға да.
Қыр желкеге қырсық мінер ел ішінде көбейсе
Телмеңдеген кәрі шал мен өңмеңдеген бозбала.

Толық

Нөсерден соң

  • 0
  • 0

Шіркін­ай, неткен ғажап мына жалған,
Жаудырап көз алдымда тұна қалған.
Әп­-сәтте күлімсіреп шыға келді,
Көк аспан жаңа ғана жылап алған.

Толық

Қарап көріңіз