Абай

І
Абай жалғыз қазақта, Абай дара,
Сөз бастаймын Абайсыз деп ойлама.
Ұмытсаң да шыққан күн, туған айды,
Ұмытасың Абайды қалай ғана?!
Абай – әлем шалқыған шетсіз­шексіз,
Түпсіз дүние тұңғиық көкжиексіз.
«Өзі де рас Алланың, сөзі де рас...»
Деген сөздің парқына көзің жеткіз.
Адам қайда барады, заман қайда,
Абай босқа артына алаңдай ма?
«Заманақыр жастары болмасаңыз,
Жүрегінің түбіне терең бойла!»
Ана тілің аяулы – Абай тілі,
Әр халықтың өз тілі – қалайтыны.
Тілін білмей бөленген бесігіңнің,
Қазақпын деп жүресің қалай тірі?
«Қазағым!» деп күңіренген шерлі күнде,
Абай рухы бүгінгі Елдігіңде!
«Өлмейтұғын артында сөзі барда» –
Адамзатпен жасайды мәңгі бірге!

ІІ
Зар­мұңым бар қайнап жатқан тұмадай,
Тағдырым бар тасқа қаққан сынадай.
Сөзден – сауға, ойдан – қайыр сұрамай,
Көкірегімнің көзі жанса шырадай –
Қасиетіңнің шапағаты тигені,
Айналайын аруағыңнан, ұлы Абай!
Өсиетіңді мәңгі тозбас мұрадай,
Қаршадайдан жаттап өстім дұғадай.
Өлең де бір оқтан қашқан құралай,
Саған жылар, Тәңіріге жыламай.
Шапаныңның шалғайымен қорғай жүр,
Айналайын аруағыңнан, ұлы Абай!

---