Бейуақыт түсті менің есіме...

Қосылды да арманға арман, сырға сыр,
Келер күннің мүсіндедік тұлғасын.
Асығамын кететіндей өтіп тез
Қас қағымның арасында бір ғасыр...
Өз ойыңмен өріп өлең өрнегін,
Өрнегіңмен өміріңді тербедің.
Бейуақыт түсті менің есіме
Су бетінен суретіңді көргенім...
– Жақындадың, жалыныңмен маздадым,
Ұйқыда едім, сезімімді қозғадың.
Бейуақыт түсті менің есіме
Қарындашпен атыңа хат жазғаным...
Жақындадың, жақындады кектемім,
Көктемменен түлер ме екен от көңіл?
Бейуақыт түсті тағы есіме
Есігіңді қатты жауып кеткенім...
Содан бері дала тұман, үй тұман,
Содан бері баурамайды сиқыр ән.
Жер сілкініп кеткендейін теңселдім,
Оянғандай болып қалып ұйқыдан...
Мінезімде бар асаулық, қайшылық,
Аспанымнан туған кезде ай сынып,
Айқайлағым келді сенің атынды
Арамызда жол жатқандай айшылық.
Өмір – бәйге, бірде қалып, бірде озам,
Болмаса да бірге жүрек, бірге жан.
Туыстасып тағдырымыз, өзгеге
Мен де сендей ғашық болам, жыр жазам...
Бар қызуын құйғандай-ақ жерге күн,
Түлеттің де еркелеттің, тербедің.
Көздеріңе қарап едім, түсті еске
Су бетінен суретіңді көргенім...

---