Өлең, жыр, ақындар

Жел

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 420
Тіл секілді сүйрең қағып құм көшті,
көшкен құмға ай менен жыл мінгесті.
Желдің сумаң саусақтары бір түрлі
сүртіп жатқан сықылды ескі жұртымды.
Дүркіреп кеп көшті қаңбақ, жел есті;
құмдағы ізім онсыз дағы көмескі —
жел сол ізді жуып жатқан сықылды,
топырақтан қуып жатқан сықылды.
Жел алдында жерге басын ұрады
ши шырқырап, мені қорғап тұр әлі.
Жыңғыл жылап жасыл шашын жаяды,
қыр бұлдырап мені аяйды баяғы.
Ішін тартып өсіріп жел тұр ұлып,
көне құмды көсігімен суырып
о да еңіреп жүргізеді әмірін
...Тереңірек бірақ менің тамырым.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көген

  • 0
  • 0

Біз де бастан талай күнді өткердік,
енді соны еске алуға жетті ерлік.
Талай жерде бедел алып, бет бердік,
әлденені түзеткіміз кеп бердік,

Толық

Қарт жауынгер сөзі

  • 0
  • 0

...Қара дауыл, құлағымда тұр үнің,
Қара түтін, көз алдымда бұрымың.
Найзағайлар сермегенде сырығын,
Тірі қалдым, тірі қалдым – тірімін!

Толық

Салыстыру

  • 0
  • 0

Ұран деді шындықты,
Шындық қуған тірлікті,
Қыран деді шитімдей шегірткені бір мықты.
Шегірткелер әулеті, әй, дүрлікті-ау, дүрлікті!

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар