Өлең, жыр, ақындар

Жел

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 471
Тіл секілді сүйрең қағып құм көшті,
көшкен құмға ай менен жыл мінгесті.
Желдің сумаң саусақтары бір түрлі
сүртіп жатқан сықылды ескі жұртымды.
Дүркіреп кеп көшті қаңбақ, жел есті;
құмдағы ізім онсыз дағы көмескі —
жел сол ізді жуып жатқан сықылды,
топырақтан қуып жатқан сықылды.
Жел алдында жерге басын ұрады
ши шырқырап, мені қорғап тұр әлі.
Жыңғыл жылап жасыл шашын жаяды,
қыр бұлдырап мені аяйды баяғы.
Ішін тартып өсіріп жел тұр ұлып,
көне құмды көсігімен суырып
о да еңіреп жүргізеді әмірін
...Тереңірек бірақ менің тамырым.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Байронға

  • 0
  • 1

Уа, керемет!
Буырқана туды өлең
Сол ғасырда өсек-ғайбат гулеген.
«Азаматтар» азап атты, тас атты,

Толық

Ойлар

  • 0
  • 0

Айтыңдаршы, бұл қай заман, бұл қай күн?
Бір керемет мотор үнін тыңдаймын.
Сылқ-сылқ күліп көсіледі түнгі айдын.
Айтыңдаршы, бұл қай заман, бұл қай күн!

Толық

Жыл басы

  • 0
  • 0

Таң ағарды.
Шығыс жақтан қып-қызыл
қызыл күннің бір құлағы шықты ұзын.
— Жылды бұрын кім көре алса — сол бастар

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер