Өлең, жыр, ақындар

Жел

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 760
Тіл секілді сүйрең қағып құм көшті,
көшкен құмға ай менен жыл мінгесті.
Желдің сумаң саусақтары бір түрлі
сүртіп жатқан сықылды ескі жұртымды.
Дүркіреп кеп көшті қаңбақ, жел есті;
құмдағы ізім онсыз дағы көмескі —
жел сол ізді жуып жатқан сықылды,
топырақтан қуып жатқан сықылды.
Жел алдында жерге басын ұрады
ши шырқырап, мені қорғап тұр әлі.
Жыңғыл жылап жасыл шашын жаяды,
қыр бұлдырап мені аяйды баяғы.
Ішін тартып өсіріп жел тұр ұлып,
көне құмды көсігімен суырып
о да еңіреп жүргізеді әмірін
...Тереңірек бірақ менің тамырым.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Баурына ап тау мен қырды түн қызғанды...

  • 0
  • 0

Баурына ап тау мен қырды түн қызғанды,
Тыныштық талды айнала қамады кеп.
Теңізде ашық жатқан жұлдыздарды
Толқындар ұмтылады жабамын деп.

Толық

Сәуір-81

  • 0
  • 0

Сенбісің мына келген Сәуір айы,
Сәуір-ау, не боп кетті ауа райың?
Көктемей жатып бұта тұр ауырып,
Түн ұрып,

Толық

Арман

  • 0
  • 0

— Бұлбұл құстың әні қандай әдемі,
Шіркін, өзін тыңдар ма еді және бір.
— Кеше бірақ шықпады үні қарлығып,
ангинаның әлегі ғой барлығы.

Толық

Қарап көріңіз