Өлең, жыр, ақындар

Табa hah

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1834
Жазда оны жаңбырлы бұлт суарған,
Күзде оны күн пісіріп шығарған,
Жатыр алда күреңітіп таба нан
Қазақ үшін қасиетті құраннан.
Жатыр онда дымқыл иісі ауаның,
Жатыр онда қан мен сөлі даланың,
Жатыр желдің жұмсақ алақанымен,
Маңдай тері батыр диқан бабаның.
Солардың бар күш-қуаты өтеліп,
Жерден шықты қызыл мұхит от өріп,
Дастарқанға қойып жатыр қарт ана
Таба нанды күн сияқты көтеріп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ингелот жыры

  • 0
  • 0

Жиылды ақыл ие барша халық,
Төсегін Гостомыслов қоршап алып,
Үстінде ажал құзығын айналып жүр
Ақырын әлсіз қолын сермеп қалып.

Толық

Жеңешем монологы

  • 0
  • 0

Науша бойым бар еді —
Гүл өрімдей,
Қара көзім бар еді —
Қара көлдің түбегіндей.

Толық

Рауанды таңдар

  • 0
  • 0

Қиялым желдей,
Көңілім көлдей,
Оған жаңбырлар жауып жатады,
Қар жауады, мұз қатады,

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер