Өлең, жыр, ақындар

Найза-қара

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 531
Өз тұсынан о дағы
қарғып шығып, қалды үздік —
қиын,
қиын соғады,
шың болсаң да, жалғыздық.
Тұрған бойы күпірлік,
күпір,
күпір, масқара;
жараспаған бұ тірлік
жаратқаннан басқаға.
Баяғы сұс, кәрі айбын,
кімге керек көктігі?
қар да тұрақтамайды,
қатаяр да жоқ түгі.
Кетіпті тым әріге,
ақ бұлттардан әрі асып.
Қатар өссе бәрімен
тұрар еді-ау жарасып.
Қатал тағдыр кез келді,
аяр пенде жоқ әлі.
Ортасынан безгеннің
обалы жоқ, обалы.
Өзгелерден,
мұндар жан,
өскенің жөн ептеп кем:
ол — безген жоқ шыңдардан,
шыңдар оны шеттеткен.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Досымның өлеңдерінен

  • 0
  • 0

Жарым-жайсыз, ұнатпаймын мен оны,
Ұятым да бетке шығып келеді –
Жұрт көзінше азабымды, жанымды
Тілдейді кеп. Сүйтіп тірі көмеді.

Толық

Күмән

  • 0
  • 0

Сонда сен бір сөйлеп едің нан ұстап —
мен жазылдым. Ол күн кетті алыстап.
Наныңды ұстап Мысыр бардың, Шам бардың
саған емес, нанға сеніп мен қалдым.

Толық

Ымырт

  • 0
  • 0

Қараң-құраң бұталардың арасы,
әлдебіреу жүрген жоқ па, қарашы?
Маңай жұмбақ, бір құпия іс бардай,
қазір біреу етегіңнен ұстардай.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар