Өлең, жыр, ақындар

Қара ағаш

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 884
Бір сөйлеп ем махаббаттың тілінде,
бүрсеңдеп ем Қара ағаштың түбінде.
Бүгін көрсем — жалаңаш сол Қара ағаш,
Қара ағаштай менің жаным жалаңаш.
Сағыныш пен қалды өкініш аралас,
Енді маған қара ағаш та арам ас.
Жалаңаш түн, Қара ағаштар хақында
жазу қалды қырық асқан ақынға.
Қара ағаштар қайғысы ма, қара бас
кетті ағарып.
Жалған айту жарамас.
Ал, Қара ағаш... судырайтын желге әлгі
жапырағы жоқ, құп-қу бұта — сол қалды.
Тіл мен таңдай ей, тақылда, тақылда,
қыз хақында жыр қиыстыр — мақұл ма?
Әрнеден бір төсі қайтып бүгінде
тоңған жүрек, жапырақтай дірілде!
Еріккен сөз, етегімнен ермеші,
елім-тағдыр, енді бейнет бермеші!
Уақыт желі, жүрегімді тербеші,
Қара ағаш боп қартаяйын жерде осы!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Балауса

  • 1
  • 0

Жатыр жақпар... Қарағайды аралайды жел ескен,
Жапырақтар, жапырақтар сыбыр-сыбыр кеңескен.
Тау сулары таусылмады, сыңсып тұрып ағады,
Қыз толқындар бірін-бірі шымшып күліп барады,

Толық

Тағы да, тағы да бір жыр бастайын

  • 0
  • 0

Тағы да, тағы да бір жыр бастайын,
Тыңдады, құрдас терек, сырлас қайың:
Өлең бар әр бұтақта жүз жапырақ,
Өмір бар жүз драма бір бас сайын.

Толық

Жүрегіңде бір тамшы қан болса егер

  • 0
  • 0

Жүрегіңде бір тамшы қан болса егер,
Бар денеңді айналып ол жол шегер.
Мен де осынау тамшы қанға барабар,
Туған жердің тұлабойын аралар.

Толық

Қарап көріңіз