Өлең, жыр, ақындар

Қара ағаш

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 898
Бір сөйлеп ем махаббаттың тілінде,
бүрсеңдеп ем Қара ағаштың түбінде.
Бүгін көрсем — жалаңаш сол Қара ағаш,
Қара ағаштай менің жаным жалаңаш.
Сағыныш пен қалды өкініш аралас,
Енді маған қара ағаш та арам ас.
Жалаңаш түн, Қара ағаштар хақында
жазу қалды қырық асқан ақынға.
Қара ағаштар қайғысы ма, қара бас
кетті ағарып.
Жалған айту жарамас.
Ал, Қара ағаш... судырайтын желге әлгі
жапырағы жоқ, құп-қу бұта — сол қалды.
Тіл мен таңдай ей, тақылда, тақылда,
қыз хақында жыр қиыстыр — мақұл ма?
Әрнеден бір төсі қайтып бүгінде
тоңған жүрек, жапырақтай дірілде!
Еріккен сөз, етегімнен ермеші,
елім-тағдыр, енді бейнет бермеші!
Уақыт желі, жүрегімді тербеші,
Қара ағаш боп қартаяйын жерде осы!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бейбітшілік майданы

  • 0
  • 0

Жұмыс дедік,
бермедік тынысқа ерік,
жүр-ау содан жүйкелер жіңішкеріп.
Сілкіп сөйлеп, сондықтан жұлқып іштік,

Толық

Сан-сан айлар өткен сайын, сан айлар

  • 0
  • 0

Сан-сан айлар өткен сайын, сан айлар,
ағарады сақалдар мен самайлар.
Адам шіркін қартаюды санайды ар,
айлар, айлар, барады өтіп сан айлар.

Толық

Жарастық

  • 0
  • 0

Бірді сынап жүрген жұрт, бірді міндеп:
қара қарға байғызға күлді күндеп.
Бозторғай жүр — шиқылдақ балапанын
уа, менің кіп-кішкене бұлбұлым деп.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар