Өлең, жыр, ақындар

Дала

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 938
Құйын біткен адасып жүр далада.
Тастар — шұбар,
сайлар — ирек,
дөң — ала;
құм қаңбағы, ал, домала, домала!
Дене сөніп табылғанша моладан
"адам басы қаңбақ" дейді көп адам.
Бәзбіреулер "доп" деседі жаңартып —
жайлы тиіп жатқан тірлік жоқ одан.
Мен — қазақпын,
сайда бықсып жұрты қап,
көшкен ел ем,
енді таптым бір тұрақ.
Бірақ әлі қызығамын құйынға,
құйынды ойлар ұйтқығанда миымда.
Кең пиғылдар кернегенде кеудемді
глобусқа үңілемін мен де енді:
аяп кетем, аяп кетем сонда анау
қаласы көп, даласы жоқ елдерді.
Неру — нағыз жігіт екен!
Ерте өліп
өкіндірер ерлер жайын шертелік:
Күлі — Үнді топырағына сіңді оның
елге деген махаббаттан өртеніп.
"Әу" десем үн — тауға ұрды да, жаңғырық
ытқып келіп маңдайымды қалды ұрып..
Мен — далама сіңіп кеткім келеді
кейде осынау жаңғырықтай қаңғырып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Хабар, хабаршы

  • 0
  • 0

Таң алдында бір қызыл ту қанатты:
— Таң атты, — деп хабарлады.
— Таң атты!
Көкжиектің көгіс-сұрқай еріні

Толық

Жұмсамаңдар, достарым, дәрігерге

  • 0
  • 0

Жұмсамаңдар, достарым, дәрігерге,
танысқанмын дәрінің бәрімен де.
Дала деген докторға көрінейін,
емделейін одан да барып елге.

Толық

Тағы да нан туралы

  • 0
  • 0

Нан көп дейсің, осы сөздің обалы
екеуміздің мойнымызда болады.
Анау кезде ашыққаның жоқ есте,
көп дегенің — масыққаның емес пе?!

Толық

Қарап көріңіз