Өлең, жыр, ақындар

Күз

  • 27.09.2021
  • 0
  • 0
  • 967
Сұп-суық күзгі леп,
Күзгі леп сүзгілеп
бұлтты бұлт тықсырды,
тықсырды, сұп-сұр ғып
аспанды, бар маңды,
мына ұлы жалғанды,
Көңілді, сезімді,
Үмітті, арманды.
Бұта — сұр, бір түрлі
Қызыл-сұр гүл тұрды.
Тас та сұр. Сұр бәрі:
Сұлудың тырнағы,
Өлеңнің ырғағы —
Сұр бәрі, сұр бәрі.
Сұр тамшы, жай ғана
Сұр тасқа тайғана...
Қой, қой, қой, қой, бала —
Қарайын айнаға:
Мөп-мөлдір жаңағы
қап-қара жанарым
Кенеттен, о, тоба, түрленіп,
Кетпесе неғылсын сұр болып?! 



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Табиғат

  • 0
  • 0

Тау рухы ешкімнен сый күтпейді,
еріп кетсін сай-жыра жидіп мейлі.
Еркеленіп оралса бұлт мойнына,
кекірейіп кәрі шың илікпейді.

Толық

Реанимация

  • 0
  • 0

Қайдан шыққан сөз екенін кім білген,
мәнін бірақ сөздіксіз-ақ
білдім мен.
«Ит өлген жер екен ғой ол,

Толық

Хабар, хабаршы

  • 0
  • 0

Таң алдында бір қызыл ту қанатты:
— Таң атты, — деп хабарлады.
— Таң атты!
Көкжиектің көгіс-сұрқай еріні

Толық

Қарап көріңіз