Өлең, жыр, ақындар

Орта

  • 27.09.2021
  • 0
  • 0
  • 551
Менің беті-қолымды
Жапырақтың жас сыбдыры дуалы,
Құстың даусы,
Күн шуағы,
Су әні
әлсін-әлсін, әлсін-әлсін жуады.
Судай таза тірлігіме,
Әрі ізгі
бәрібір шаң қонатұғын тәрізді —
жумаса да болатұғын тәрізді.
Шаңырақ-аспан жапқанда бұлт-түндігін,
Шуақсыз да жүріп жатар тірлігім.
Сыңғыраған көк күмісін ақтармай,
бұлақ қатып бауырлаған шақтарда —
уақыт жылжып жатады ғой, бәрібір,
бәрібір ғой, бәрібір ғой, жарығым:
Жапырақ түсіп, бұта қалды,
Жел, әне,
сида ағашты сипалаған болады.
Бәрібір ғой, төгіледі бал-әнім,
Жапырақсыз да сусылдайды қаламым.
"Бесік жырын" айтпаса да, ал, әне,
бапты ананың баласы ұйықтап барады.
Заманына сай туса да талабы
Сайрамаған құстар бізде көп әлі —
Өз ұясын іздемесе — тоңады,
өз бұтасы қураса да — қонады.
Тау ма, мейлі,
әлде көл ме қоғалы,
Жел де өзінің жолдағысын соғады.
Соқпаса да уақыт өтер, бәрібір,
бәрібір ғой, бәрібір ғой, жарығым.
Сырттай көрсең:
бір-біріне қатысы жоқ секілді,
Шығысы жоқ,
батысы жоқ секілді.
Осыларсыз,
осы ортасыз ал, бірақ
өмір сүрем деудің өзі — сандырақ.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қадырға

  • 0
  • 0

Сен сыналдың,
бір апта
ойлап жүрдің сол жайлы.
Сені сынар бірақ та

Толық

Шанада

  • 0
  • 0

Айнала аппақ, аппақ дала қар аппақ,
Ойнайды жел аппақ қарды парақтап.
Бір шанада екеу отыр құнысқан,
Шана артында үйіріледі күміс-шаң.

Толық

"Нейтрон" бейнесі

  • 0
  • 0

Қасіреттің тілін қалай дәл тапқан,
өмір жасап пальтолар мен қалпақтан —
о, ант атқан, ант атқан!
Мөлдір бұлақ бұрынғыдай сұп-сұйық,

Толық

Қарап көріңіз