Өлең, жыр, ақындар

Иттен бөрі шықпайды

  • 03.10.2021
  • 0
  • 0
  • 525
Кештік дәурен қайран бастан,
Суық қабақ, жат бауыр.
Ит боп қапқан кей жолдастан,
Үрмеген ит тәп­тәуір.
Жаманнан кім жапа көрмес,
Көңіліңнен дәм татқан.
Арамзалар опа бермес,
Арсыз туып, ант атқан.
Шаңның ұшын жел созғанда,
Құйын көкке шабады.
Заман азып, ел тозғанда,
Ит иесін қабады.
Өткен өмір – түс емес пе,
Жүз құбылған жалғанда.
Иттің бары түседі еске,
Балағыңнан алғанда.
Сорлы болған пиғылынан,
Байғұсқа шыр жұқпайды.
Май құйсаң да құйрығынан,
Иттен бөрі шықпайды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ауылыма

  • 0
  • 0

Көкжиектен ары қап сағым басса,
Сағым басса, мүмкін бе сағынбасқа?
Тел құлындай өсірген туған ауыл,
Сен дегенде шығарда жаным басқа.

Толық

Мұңды да ая

  • 0
  • 0

Тілегім ақтық өзіңнен сұрар –
Көңілім, тоқта, тоятта.
Талығып келіп көз ілген шығар,
Ұйықтасын, мұңды оятпа!

Толық

Жаратқанға жылағанмен

  • 0
  • 0

Ей, перизат, сенемісің,
Сенсің жанның әздегі.
Төккен жасын көремісің
Жүрегімнің көздегі?

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар

Пікірлер