Өлең, жыр, ақындар

Өмірге ғашық еді

  • 15.10.2021
  • 0
  • 0
  • 922
(Ақылбек Манабаевтың рухына)

Соңына қалдырды да жақын көпті,
Өмірден оза шауып ақын кетті.
Жадынан шығарса да кей достары,
Семейі ұмытпапты Ақылбекті.
Сағынтып атажұрты – туған елі,
Семейім, Ертісім деп жырлап еді.
Болмаса ұлы Абайдың аруағы,
Шақырған оны мұнда кім бар еді?!
Өмірге ғашық еді шуақ төккен,
Елім деп қайран ақын жылап кеткен.
Пенде жоқ бұрын­-соңды бұл фәнидің
Төрінен мәңгілікке тұрақ тепкен.
Ақынның өзі өлсе де жыры өлмейді,
Жырды кім жүгендейді, шідерлейді?!
Тұлпарын туған жұрты іздемесе,
Шашылған тұрманын кім түгендейді?!
Көндірген үлкен­-кіші жанды ырқына,
Ешкімді мүсіркемес тағдыр, сірә.
Аруағын ақынының асқақтатқан,
Семейдің Алла разы ел жұртына!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Атыңнан айнлайын, Ата газет!

  • 0
  • 0

Өзіңсің туған елдің көз-құлағы,
Әр үйден іздеген жан кез қылады.
Атыңнан айнлайын, Ата газет,
Тоқсан жыл тынбай аққан сөз бұлағы.

Толық

Жағда Бабалықты еске алу

  • 0
  • 0

Уын жұтып заманның өзегіңе құйылған,
Сары атандай саз кешіп, сүрлеу салдың қиыннан.
Тасқа соғып төсіңді, алып шықтың көшіңді,
Өрмекшінің торындай тағдыр салған шиырдан.

Толық

Аруақтарды ұмытпай

  • 0
  • 0

Қара тоқты түсімде босағамнан маңырап,
Күбірлеймін ішімнен, көкірегім қаңырап.
Керегенің көзінен қол созады дәметіп,
Көмусіз де кебінсіз қалың аруақ жамырап.

Толық

Қарап көріңіз