Өлең, жыр, ақындар

Сағыныш

  • 18.10.2021
  • 0
  • 0
  • 1567
Көңілім сені ойласам алып ұшты,
Қиялым тәтті үміттің балын ішті.
Қайдасың, кеттің қайда, ерке сәулем,
Мендегі сезесің бе сағынышты?

Қайырмасы:
Ақ гүлім­ау,
Пәк гүлім­ау,
Жаралғандай арайдан.
Келші өзің,
Қаракөзім,
Алтын айнам!

Билейді құстар келсе сезім бөлек,
Ойлаймын соның бірі өзің бе деп.
Үңілем жаңбыр жауса мөлдір шыққа,
Өзіңнің мөлдіреген көзің бе деп.

Қайырмасы.

Сарғайдым, жүрегіме мұң байланып,
Қараймын суретіңе күнде ойланып.
Гүл едің үлбіреген, нәзігім­ау,
Әлде сен кеттің бе екен гүлге айналып?

Қайырмасы.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Дегелең

  • 0
  • 0

Қарайып сонадайда тұр Дегелең...
– Ойпыр­ай, сұмдық еді бұл не деген?
Қасына аяқ басып бара алмайсың,
Жеріңді осы емес пе түрмелеген?

Толық

Қайырылмас өлім кемесі

  • 0
  • 0

Табытта жатыр ақынның абзал денесі,
Табыт па, сірә, өмірдің ақтық елесі?
Кетеді қазір ғайып боп көзден бұлдырап,
Қаралы табыт – қайырылмас өлім кемесі.

Толық

Емшек емер бала емен

  • 0
  • 0

Емшек емер бала емен,
Тартып міндім ат жалын.
Найза сабы – қара емен,
Қарпып ұстар шақтамын.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер