Өлең, жыр, ақындар

Аңдыған көз, санаспай ортаменен

  • 06.11.2021
  • 0
  • 0
  • 471
Аңдыған көз, санаспай ортаменен,
(Көңілді шу, думанды ортаға енем).
Бір басымды бақылап бағынта алмай,
Өзге емес, “өзімнен” қорқа берем.
Қорқыныштан қорқып бұл айнымадым,
Ұстағандай болмайын ай құлағын .
Қадамыма әр алған қарап тұрған,
Қабағынан “халқымның” қаймығамын.
Кей кеудеге нұр төксе күлкім, ай-күн,
Шындық-сәби үшін тек шырқыраймын.
Тұрған бәрін көрінбей таразылап,
Қабағынан қорқамын “бір құдайдың”.
Бірге алғандай менімен жер тынысын,
Жуар, өткен іздерді толқын ішім.
Менің адам болуым екіталай,
Бойдағы бұл, болмаса үш қорқынышым.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қоңырсалқын

  • 0
  • 0

Ән салқын, айналаның салқын бәрі,
Тірліктің алдамайды жарқылдары.
Өмірдің бұрқылдаған қазанында
Қайнаған ойым неге салқындады?

Толық

Қарғып бастан, барады өмір арғымақ

  • 0
  • 0

Қарғып бастан, барады өмір арғымақ,
Әр әуенге билеп ағар әр бұлақ.
Аққан судай көз жасыма үгіліп,
Ішімде бар жататындай жар құлап.

Толық

Жеңіс жыры

  • 0
  • 0

Онда мен үш жастамын,
Ол бір күн сендерге аян, тұстастарым.
Аңыраған әнімен аналардың,
Аударылып қанша рет түсті аспаным!

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер