Өлең, жыр, ақындар

Аңдыған көз, санаспай ортаменен

  • 06.11.2021
  • 0
  • 0
  • 422
Аңдыған көз, санаспай ортаменен,
(Көңілді шу, думанды ортаға енем).
Бір басымды бақылап бағынта алмай,
Өзге емес, “өзімнен” қорқа берем.
Қорқыныштан қорқып бұл айнымадым,
Ұстағандай болмайын ай құлағын .
Қадамыма әр алған қарап тұрған,
Қабағынан “халқымның” қаймығамын.
Кей кеудеге нұр төксе күлкім, ай-күн,
Шындық-сәби үшін тек шырқыраймын.
Тұрған бәрін көрінбей таразылап,
Қабағынан қорқамын “бір құдайдың”.
Бірге алғандай менімен жер тынысын,
Жуар, өткен іздерді толқын ішім.
Менің адам болуым екіталай,
Бойдағы бұл, болмаса үш қорқынышым.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өмір солай, өніп өсіп көктеген

  • 0
  • 0

Өмір солай, өніп өсіп көктеген,
Өткен күнге өкінішсіз таңданам.
Жастық шақта, жасыл едім, көктем ем,
Жасын тисе, жалын атып жанбаған.

Толық

Бүгінімнен бұрын ойлап ертеңді

  • 0
  • 0

Бүгінімнен бұрын ойлап ертеңді,
Гүлім ерте көзін ашып, ерте өнді.
Бүршіктеген бір үмітім ақталмай,
Ішім менің өртенді ғой, өртенді...

Толық

Түнгі ай

  • 0
  • 0

Түн қабағы ұқсайды ашулы ерге,
Ару дүние дірілдер,
Баяу ағап.
Жасыл аспан ұйыған жасыл көлге,

Толық

Қарап көріңіз